مجدالدین فیروزآبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسبش به شیخ [[ابواسحاق شیرازی ]] و به روایتى به [[ابوبكرابوبکر]] صدیق مى‏رسید و لذا او خود را صدیقى معرفى مى‏كردمى‏کرد.

در [[كازرونکازرون]] به دنیا آمد و در آن جا در هفت سالگى قرآن را حفظ كردکرد. در هشت سالگى به شیراز رفت و از محضر علماى آنجا استفاده نمود، سپس به [[بغداد]]، [[مصر]]، [[شام]]، [[روم]]، [[حجاز]]، [[یمن]] و اغلب سرزمین‌هاى شرقى مانند [[هند]] مسافرت كردکرد. فقه و تفسیر و حدیث و علوم مختلف را از اساتید مكان‎هاىمکان‎هاى مختلف فراگرفت. در [[دمشق]] در محضر درس [[ابن‏قیم]] و [[تقى‏الدین سبكىسبکى]] و فرضى و [[شیخ خلیل مالكىمالکى]] حضور یافت. وى مورد عنایت شاه شجاع مظفرى، حكمرانحکمران [[آذربایجان]] و امیر [[تیمور گورکانی]] و سلطان بایزیدخان عثمانى بود، بیشتر از همه در دربار ملكملک اشرف اسماعیل حكمرانحکمران یمن تقرب یافت و داماد وى شد. مدت بیست سال قاضى شهر زبید یمن بود، تا به مقام قاضى‏القضاتى یمن و درجهٔ شیخ‏الاسلامى رسید. وى در زبید یمن درگذشت و در تربت شیخ اسماعیل جبروتى دفن شد. شیخ [[رمضان عطیفى]] كتابىکتابى در شرح حال فیروزآبادى نگاشته است. از فیروزآبادى حدود چهل تصنیف ذكرذکر كرده‏اندکرده‏اند.

«قاموس المحیط و القابوس الوسیط الجامع لماذهب من كلاماکلاما لعرب شماطیط»، كهکه به «قاموس اللغه» نیز معروف است، در چهار جزء، كهکه مهمترین اثر وى مى‏باشد؛ «اللامع المعلم العجاب الجامع بین المحكمالمحکم و العباب»، در شصت مجلد كهکه پس از آن آنها را در دو مجلد خلاصه كرد؛کرد؛ «بصائر ذوى التمییز فى لطائف الكتابالکتاب العزیز»، در دو مجلد؛ «الجلیس الانیس فى اسماء الخندریس»؛ «المرقاه الوفیه فى طبقات الحنفیه»؛ «البلغه فى تراجم ائمه النحو و اللغه» یا «البلغه فى تاریخ ائمه اللغه»؛ «سفر السعاده»، در حدیث و سیره نبوى؛ «نغبه الرشاف من خطبه الكشافالکشاف»؛«نزهه الاذهان فى تاریخ اصفهان»؛ «تحبیر الموشین فى مایقال بالسین و الشین»؛«الاسعاد بالاصعاد الى درجه الاجتهاد»؛ «الدرر الغالى/ الدرر الغوالى فى الاحادیث العوالى»؛ «الدرر النظیم المرشد الى مقاصد القرآن العظیم»، در تفسیر؛ «النفحه العنبریه فى مولد خیر البریه (ص)»؛ «زاد المعاد فى وزن بانت سعاد»؛ شرح «صحیح» بخارى.