نگرش‌های بهائی به علم: تفاوت میان نسخه‌ها

اولا : دین و علم هر کدام دارای دو عرصه کاملاً متفاوت می‌باشند علم دانایی و کشف حقاقیق مادی را می‌کند و دین اخلاق می‌آموزد و کمالات روحانی را ترویج مینکند. بنا براین نمی‌توان دو چیز را که تفاوت عرصه دارند باهم مقایسه نمود و هر یک را بر دیگری ترجیح داد. دیدگاه دیانت بهائی این است که این دو قوه باید در کنار هم و هر کدام در جای خود هر دو برای سعادت بشریت استفاده شوند. انسان دین بدون تفکر و تعقل خرافات است و علم و دانشی ک منضم به کمالات اخلاقی و انسانی نیباشد آثار مخرب دارد. پس این دو هر و در کنارهم برای بشر لازم است.

ثانیا: چون عقل(علم) و دین هر دو عطیه‌ای از خداوند یگانه و واحد هستند به دلیل اینکه یگانگی منشاءدارند اصولا نباید در تضاد و تباین باشند. یک اصل اساسی در دیانت بهائی وجود دارد که می‌گوید که '''حقیقت دین هم مانند تمامی حقایقی که در این جهان نسبی بروز می‌کنند نسبی است نه مطلق'''. بنا بر این اصل هر دینی که متناسب با عقل و دانش بشر در هر عصر ظهور می‌کند به دلیل تناسب با اوضاع خاص زمان و مکان اصولا با علم و عقل آن دوره بشر در تضاد نیست. این است که عقل و علم رو به تکامل و همچنین ادیان در سیر تکاملی مستمر خود همیشه همراه هماهنگ هستند.