سمت پیدای ماه: تفاوت میان نسخه‌ها

سمت پیدای ماه مستقیما توسط نور خورشید روشن می‌شود و بسته به جهتی که این نور از آن به ماه می‌تابد، [[گام‌های ماه|گام‌های گوناگونی از ماه]]، هم‌چون هلال و بدر و غیره پدید می‌آیند. بخش‌هاییگاه به‌جز بخش‌های روشن ماه، بخش‌های ناروشن ماهآن گاهنیز با نورنوری ضعیفیخفیف کمی قابل دید می‌شوند که این پدیده در اثر [[سیاره‌تاب|زمین‌تاب]] به‌وجود می‌آید. زمین‌تاب به آن بخش از نور خورشید گفته می‌شود که پس از برخورد به سطح کره زمین بازتابیده و به ماه می‌رسد.

بر روی سمت پیدای ماه (که نیمه نزدیک‌تر ماه هم نامیده شده) لکه‌های بزرگ تیره‌رنگی دیده می‌شود که ستاره‌شناسان قدیم می‌پنداشتند که باید دریاهایی بزرگ باشند. برای این لکه‌ها نخستین بار در سده هفدهم میلادی نقشه‌هایی تهیه شد که به‌ویژه [[جووانی باتیستا ریکیولی]] و [[فرانچسکو ماریا گریمالدی]] اقدام اصلی در این زمینه را انجام دادند و برای این لکه‌ها نام‌هایی برگزیدند. از آنجا که پنداشته می‌شد که این لکه‌ها باید دریا باشند بیشتر این نام‌ها با واژه [[دریاوار]]<ref>maria</ref> همراه هستند و اکنون با وجود این‌که دانشمندان می‌دانند که این سطوح تیره‌رنگ زمین‌های پوشیده از [[بازالت]] است هم‌چنان همان نام‌های قدیمی را برای این پدیده‌ها به‌کار می‌برند.