گویش‌های منطقه فارس: تفاوت میان نسخه‌ها

* گویش‌های تاجیکی: این گویش‌ها فارسی هستند و در مناطق مختلفی مانند کلان و [[دژگاه]] و گور [[فیروزآباد]] و اطراف [[کازرون]] و [[ممسنی]] بدانها تکلم می‌شود. برخی از آنها لری می‌باشند و [[گویش کرونی]] نیز دارای شباهت‌های فراوانی با [[کردی]] است، هرچند فارسی تبار بشمار می‌رود.

گویش‌های شمال غربی: که شامل سه گویش [[سیوندی]] و [[گویش کوروشی|کوروشی]] و [[گویش عبدویی|عبدویی]] می‌باشد، که هرسه از خانوادهٔ زبانهای شمال غربی هستند. زبان سیوندی زبان روستای [[سیوند]] در مجاورت [[پاسارگاد]] است که زبانی بسیار قدیمی می‌نماید و شباهت‌هایی میان آن و [[زبان مادی]] وجود دارد. زبان کروشی گویشی [[بلوچی]] است و زبان[[گویش‌ عبدویی]] کهو در[[گویش روستاییکرونی]] که در اطراف [[کازرون]] رواج دارد نیز به‌نظراز می‌رسد با گویش‌هایشاخه [[کردی]] ایران نزدیکی داشته باشداست.

یکی از اصیل‌ترین گویش ها در استان فارس متعلق به شهر اردکان است که بر اساس تحقیقات زبان‌شناسی دست نخورده‌ترین گویش در ایران زمین است . نمونه‌های از افعالی که بکار میرود" مسکا=میخواهم تسکا=میخواهی شسکا=میخواهد مشم =میروم میشه = میروی