رصدخانه پارانال: تفاوت میان نسخه‌ها

{{coord|24۲۴|37۳۷|38۳۸|S|70۷۰|24۲۴|15۱۵|W|type:landmark|display=title}}

آرایش تلسکوپ‌های خیلی بزرگ (VLT) ناوگانی از امکانات که برای منجمان اروپایی در آغاز هزاره سوم به شمار می روندمی‌روند. پیشرفته‌ترین تجهیزات نوری جهان، مرکب از چهار واحد تلسکوپ با آینه‌های اصلی به قطر 8.2۸٫۲ متر و چهار تلسکوپ متحرک کمکی به قطر 1.8۱٫۸ متر. این تلسکوپ‌ها می توانندمی‌توانند با هم در گروه هاییگروه‌هایی دوتایی یا سه تایی کار کنند، به صورت یک تداخل سنج قول پیکر، تلسکوپ بسیار بزرگ تداخل سنج ESO، به منجمان اجازه می دهدمی‌دهد تا جزئیاتی مطابق با جزئیات یک تلسکوپ بسیار بزرگ را مشاهده کنند.

همچنین واحد تلسکوپ‌های 8.2۸٫۲ متری می توانندمی‌توانند به صورت مجزا بکار گیری شوند. با یک تلسکوپ این چنینی، می توانمی‌توان تصاویر اشیا سماوی کمرنگ با قدر 30۳۰ را در یک ساعت پرتو گیری بدست آورد. این برابر است با مشاهده شی که 4۴ بیلیون بار کم نور تر از چیزی ست که بتوان بدون کمک چشم دید.

تلسکوپ‌های بزرگ Antu, Kueyen, Melipal و Yepun نامیده می شوندمی‌شوند.این نام‌ها چه معنی می دهند؟می‌دهند؟

جزئیات بیشتر در زمینه اطلاعات در مورد VLT در "«کتاب سفید VLT "» گرد آوری شده که به آدرس(http://www.eso.org/public/astronomy/teles-instr/whitebook) در دسترس است. کتاب سفید اطلاعات کاملی از دوارن برنامه ریزی و مرحله ساخت VLT ارائه می دهدمی‌دهد و آخرین اطلاعات را تا زمان اولین واقعه نور را در VLT که اواخر می 1998می‌۱۹۹۸ روی داده را در خود ثبت کرده استکرده‌است. کتاب سفید بر مبنای تعداد زیادی از اسناد و مقالات در قلمرو و سطوح مختلف بوده و توجه داشته باشید که این اسناد در جای دیگری نگهداری نمی شوندنمی‌شوند.

دستور کار تجهیزات VLT خیلی نقشه‌های بلند پروازانه و غیر قابل تصوری برای یک رصدخانه است.که شامل میدان بزرگ تصویرگر چند-کاناله، دوربین‌های تصحیح شده سازگار با نور و طیف نگار ها،نگار‌ها، و نیز کیفیت بالا و چند-شیئی طیف نگارها و تامین کننده ناحیه عریض طیفی، از عمق اشعه فرابنفش (300۳۰۰ نانو متر) به میانه اشعه فروسرخ (24۲۴ میکرو متر) برای طول موج‌ها است.

واحد تلسکوپ‌های 8.2۸٫۲ متری در مکان فشرده ایفشرده‌ای هستند، کنترل کننده‌های گرمایی در ساختمان قرار داشته و همزمان با تلسکوپ‌ها می چرخندمی‌چرخند.این طراحی کمترین ناسازگاری با عوامل شرایط رصدی همچون هوای متلاطم در محفظه تلسکوپ ندارد، که می توانستمی‌توانست به سبب تغییرات درجه حرارت و جریان باد طور دیگری باشد.

اولین واحد تلسکوپ‌ها با نام "Antu" در 1۱ آپریل 1999۱۹۹۹ وارد جریان عملیات علمی شد. امروزه تمام چهار واحد تلسکوپ و چهار تلسکوپ کمکی فعال هستند.پیش از این، VLT ساخته شده از اعتبار زیادی در میان هیئت رصدگران برخوردار است.

تلسکوپ‌ها ی رصد خانه VLT می توانندمی‌توانند به تنهایی و مستقیما در گروه‌های دوتایی یا سه تایی با هم کار کنند، به عنوان تداخل سنج VLT (VLTI)، طوری عمل می‌کند که یک تلسکوپ غول پیکر و بزرگتر عمل می‌کند و می تواندمی‌تواند جزئیات را تا بالای 25۲۵ بار بهتر از هر تلسکوپ پالایش و رصد کند.

در تداخل سنج VLT، شعاع نور با استفاده از یک سیستم پیچیده از آینه‌ها در تونل‌های زیر زمینی ترکیب می شودمی‌شود. این ازدحام مسیرهای نور باید در تعادلی کمتر از یک هزارم میلیمتر نگه داشته شوند. VLTI می توانندمی‌توانند تصاویر را با یک کیفیت زاویه ایزاویه‌ای از میلی قوس ثانویه بازسازی کنند، که وسایل آن در اصل می توانندمی‌توانند دو چراغ جلو ماشینی را در ماه تمایز دهند.

اگر چه چهار واحد تلسکوپ 8.2۸٫۲ متری می توانندمی‌توانند در VLTI ترکیب شده و بیشتر ازیک بار این تلسکوپ‌های بزرگ برای دیگر منظورها استفاده شوند. آنها فقط در دسترس رصدگرهای تداخل سنج برای تعداد محدودی از شبهای سال هستند.

چنانکه VLTI از هر شب بهره برداری می‌کند، چهار تلسکوپ کمکی اختصاصی(ATs) 1.8۱٫۸ متری در دسترس هستند. ATsها بر روی شیار هاییشیار‌هایی سوار شده اندشده‌اند تا بتوانند به دقت بین موقعیت‌های تعین شده حرکت کنند. به واسطه این موقعیت ها،موقعیت‌ها، اشعه‌های نوری خودشان را در VLTI ترکیب می کنندمی‌کنند.

ATs تلسکوپ‌های خیلی غیر عادی هستند. در گنبد محافظتی بسیار فشرده شان، تجهیزات الکترونیکی خود، سیستم تهویه، هیدرولیک و سیستم‌های خنک کننده را حمل می کنندمی‌کنند. هر AT یک انتقال دهنده دارد که تلسکوپ را بلند کرده و آن را از یک موقعیت به موقعیت دیگر حرکت می دهدمی‌دهد. تقریبا مشابه یک حلزون که با خانه ایخانه‌ای که پیرامونش قرار دارد حرکت می کندمی‌کند.