خوگیری: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۱۱:
[[کرم|کِرم]] نرئیس یک کرم دریایی است که در تونل‌های خودساخته‌اش در کف آب‌های شور زندگی می‌کند. کرم برای تغذیه باید سر و بندهای جلویی بدنش را از تونل بیرون بیاورد. محرک‌هایی چون ارتعاش آب، لمس سر کرم و عبور ناگهانی یک سایه از فراز حیوان، موجب می‌شوند که کرم به سرعت خود را به درون تونل بکشد. سپس کرم ظرف یک دقیقه دوباره از تونل خارج می‌شود و تغذیه را ادامه می‌دهد.<ref name="o">{{یادکرد|فصل=فصل ۸:یادگیری I|کتاب=مقدمه‌ای بر رفتارشناسی|نویسنده=اوبری منینگ|ترجمه=عبدالحسین وهابزاده|ناشر=انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد|چاپ=دوم|شهر=تهران|کوشش=|ویرایش=|صفحه=صفحه ۲۸۵ تا ۲۸۹|سال=۱۳۸۷|شابک=}}</ref>
 
کلارک دریافت که اگر هر یک از این محرک‌ها را در فواصل یک دقیقه تکرار کنند،کند، درصد کرم‌هایی که واکنش‌پذیری دارند کاهش می‌یابد؛ تا جایی که دیگر هیچ‌کدام عکس‌العمل نشان ندهند.<ref name="o">{{یادکرد|فصل=فصل ۸:یادگیری I|کتاب=مقدمه‌ای بر رفتارشناسی|نویسنده=اوبری منینگ|ترجمه=عبدالحسین وهابزاده|ناشر=انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد|چاپ=دوم|شهر=تهران|کوشش=|ویرایش=|صفحه=صفحه ۲۸۵ تا ۲۸۹|سال=۱۳۸۷|شابک=}}</ref>
 
اگر محرک‌ها را با فواصل زمانی نزدیک‌تر اعمال می‌کرد، عادی شدن سریع‌تر حاصل می‌شد. همچنین سرعت عادی شدن به ماهیت محرک مربوطه نیز بستگی داشت. نتیجه‌گیری دیگر کلارک اینکه زایل شدن هر عکس‌العمل مستقل از عکس‌العمل‌های دیگر است؛ بدین معنا که فرآیند عادی شدن تا حدود زیادی محرک-ویژه‌است.<ref name="o">{{یادکرد|فصل=فصل ۸:یادگیری I|کتاب=مقدمه‌ای بر رفتارشناسی|نویسنده=اوبری منینگ|ترجمه=عبدالحسین وهابزاده|ناشر=انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد|چاپ=دوم|شهر=تهران|کوشش=|ویرایش=|صفحه=صفحه ۲۸۵ تا ۲۸۹|سال=۱۳۸۷|شابک=}}</ref>