براي نام اين شهر چند تئوري مطرح است. اول اينكه اين شهر در دامه كوهي قرار گرفته است. از طرفي افراد ساكن در اين شهر كه تعدادي از آنان از افراد مسن هستند مي‌گويند كه اين شهر در ابتداي ايجاد در انتهاي نيزاري بوده است و بخاطر همين هم به "دم ني" يا انتهاي نيزار مشهور بوده است. در گذر زمان "دمني" يا "دمنه" گفته مي‌شود. تعدادي از فاميل‌هاي ساكن در اين مكان از همان زمان در ادامه نام فاميلي خود از پسوند "دمنه" استفاده مي‌كنند.
هيچ ارتباطي مابين كليله و دمنه موجود در كتاب "كليله و دمنه" و اين پسوند فاميلي و يا نام محلي شهر وجود ندارد.
زبان مردمان آن فارسي است و بسياري از واژه ها و اصطلاحات آنها با زبان‌هاي اصيل و گويشهاي ديگر ايراني شباهت دارد. از جمله شباهت مابين كلمات خاص در زبان كردي، لهجه همداني و حتي شباهت كلماتي با كلمات بكار رفته در كتاب "كليله و دمنه"است.
