یوسف و زلیخا: تفاوت میان نسخه‌ها
صفحه‌ای جدید حاوی 'مثنوی '''یوسف و زلیخا''' یک منظومه شعری است که پس از مرگ فردوسی و در حدود 477 ق سروده ...' ایجاد کرد |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۱، ساعت ۱۹:۵۴
مثنوی یوسف و زلیخا یک منظومه شعری است که پس از مرگ فردوسی و در حدود 477 ق سروده شده و بعدها گروهی سرایش آن را به فردوسی منتسب کردند.[۱] بر طبق دانشنامه بریتانیکا زمان سرایش این منظومه دستکم یکصد سال پس از مرگ فردوسی است.[۲] نخستين منابعي كه مثنوي يوسف و زليخا را فردوسي نسبت داده‌اند؛ يعني ظفرنامه‌ي شرف‌الدين يزدي (828 ق) و سپس مقدمه‌ي شاهنامه‌ي بايسنغري (829 ق)، بيش از «چهار صد» سال پس از فردوسي تأليف شده‌اند و تا پيش از آن تاريخ، هيچ مرجع و منبعي (مانند چهارمقاله‌ي نظامي عروضي و تذكرة الشعراي دولتشاه سمرقندي كه به تفصيل از فردوسي سخن رانده‌اند) به چنين داستاني اشاره نكرده است. آشكار است كه اين افسانه تا پيش از سده‌ي نهم هجري وجود خارجي نداشته و براي نخستين‌بار به دست شرف‌الدين يزدي ساخته و پرداخته شده است.[۳][۴][۵]
در مثنوی یوسف و زلیخا سراینده از قول فردوسی اعمال وی را در سي سال نظم شاهنامه پوچ و بي اهميت قلمداد می کند.
چند نمونه از ابیات
که يک نیمه عمر خود کم کنم//جهاني پر از نام رستم کنم؟// دلم گشت سير و گرفتم ملال//هم از گيو و طوس و هم از پورزال// کنون گر مرا روز چندي بقاست//دگر نسپرم جز همه راه راست// نگويم سخنهاي بيهوده هيچ//نگيرم به بيهوده گفتن بسيج// نگويم دگر داستان ملوک//دلم سير شد ز استان ملوک// دوصدزان نيرزد به يک مشت خاک//که آن داستانها دروغ است پاک//
پانویس
- ↑ رياحي، محمدامين: «فردوسي»، انتشارات طرح نو، 1375
- ↑ Ferdowsī. (2011). In Encyclopædia Britannica. Retrieved from http://www.britannica.com/EBchecked/topic/204578/Ferdowsi this assumption was based upon his presumed authorship of Yūsof o-Zalīkhā, an epic poem on the subject of Joseph and Potiphar’s wife, which, it later became known, was composed more than 100 years after Ferdowsī’s death.
- ↑ رياحي، محمدامين: «فردوسي»، انتشارات طرح نو، 1375
- ↑ شيراني، حافظ محمود: «در شناخت فردوسي»، ترجمه‌ي شاهد چوهدري، انتشارات علمي و فرهنگي، 1369
- ↑ مينوي، مجتبا: «فردوسي و شعر او»، انتشارات كتاب‌خانه‌ي دهخدا، 1357