واخان: تفاوت میان نسخه‌ها

درازای واخان در امتداد [[آمودریا]] ۶۷ [[مایل]] (ح. ۱۰۸ [[کیلومتر]]) است و در امتداد آبِ واخان (از [[لنگرکیش]] تا [[گذرگاه وخجیر|گذرگاه وَخجیر]]) ۱۱۳ مایل (ح. ۱۸۲ کیلومتر). منابع افغانی این درازا را از [[اشکاشم|اِشکاشِم]] تا [[سرحد بروغیل]] را ۶۶ [[کروه|کُروه]] (=۲۲ [[فرسخ]]) تعیین کرده‌اند..<ref>V. . Minorsky, C. E. Bosworth, 2002, WAKHAN</ref>

[[مکان‌نگاری]] واخان به‌دلیل وجود قله‌های بلند در آن که از ۲۵۰۰ تا تقریبا ۷۵۰۰ متر می‌رسند، این منطقه را از وقایع سیاسی شگرف معاصر در کشورهای پیرامون آن مصون نگه داشته‌است. مجموعۀ بزرگی از سنگ‌نوشته‌ها و نقوش روی صخره‌ها مبتنی بر این واقعیت است که واخان از [[دوره پارینه‌سنگی]] (۱۰۰٫۰۰۰ سال پیش) گذرگاه مهمی برای انسان‌ها بوده. این منطقه که در امتداد [[جاده ابریشم]] واقع بوده، محل تلاقی بین مناطق مهم بازرگانی در شرق [[چین]] باستان و [[مدیترانه]] بوده و ۱۷۰۰ سال، از سدۀ چهارم پیش از میلاد تا حملۀ مغول در سدۀ چهاردهم میلادی، تجارت و بازرگانی در این منطقه رونق داشته‌است. کمااینکه منابع اولیۀ چینی از سدۀ هفتم میلادی نیز از اهمیت واخان در مناسبات بازرگانی در عصر [[دودمان تانگ]] خبر داده‌اند.<ref>Andy Miller, 2009, 'TALES FROM THE WAKHAN Folklore & Archaeology of the Wakhan Corridor'.</ref>

[[مردم واخی]]،واخی، مردمی [[اقوام ایرانی‌تبار|ایرانی‌تبار]] و عمدتا کشاورز هستند که در دره‌های واخان زیست می‌کنند، و به یکی از [[زبان‌های پامیری]] (شاخه‌ای از [[زبان‌های ایرانی|زبان‌های ایرانی شرقی]]) سخن می‌گویند و به مذهب [[اسماعیلیان|شیعه اسماعیلی]] معتقدند.<ref>Andy Miller, 2009, 'TALES FROM THE WAKHAN Folklore & Archaeology of the Wakhan Corridor'.</ref>