واخان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۳۹:
[[مکان‌نگاری]] واخان به‌دلیل وجود قله‌های بلند در آن که از ۲۵۰۰ تا تقریبا ۷۵۰۰ متر می‌رسند، این منطقه را از وقایع سیاسی شگرف معاصر در کشورهای پیرامون آن مصون نگه داشته‌است. مجموعۀ بزرگی از سنگ‌نوشته‌ها و نقوش روی صخره‌ها مبتنی بر این واقعیت است که واخان از [[دوره پارینه‌سنگی]] (۱۰۰٫۰۰۰ سال پیش) گذرگاه مهمی برای انسان‌ها بوده. این منطقه که در امتداد [[جاده ابریشم]] واقع بوده، محل تلاقی بین مناطق مهم بازرگانی در شرق [[چین]] باستان و [[مدیترانه]] بوده و ۱۷۰۰ سال، از سدۀ چهارم پیش از میلاد تا حملۀ مغول در سدۀ چهاردهم میلادی، تجارت و بازرگانی در این منطقه رونق داشته‌است. کمااینکه منابع اولیۀ چینی از سدۀ هفتم میلادی نیز از اهمیت واخان در مناسبات بازرگانی در عصر [[دودمان تانگ]] خبر داده‌اند.<ref>Andy Miller, 2009, 'TALES FROM THE WAKHAN Folklore & Archaeology of the Wakhan Corridor'.</ref>
در سفرنامه‌های [[مارکو پولو]]، تاجر و جهانگرد [[ونیز|ونیزی]]، از سال ۱۲۷۱ میلادی، و [[میرزا محمد حیدر]]، که در سال ۱۵۴۵ میلادی از هند آمده و از این منطقه عبور کرده بود، و همچنین در سفرنامۀ [[بنتو د گوئیس]] (Bento de Góis) که در سدۀ هفدهم میلادی در طی سفرش از [[چین]] به [[هند]] از این منطقه گذر کرده بوده، از
در سدۀ نوزدهم میلادی، واخان موقعیتی [[راهبرد|سوق‌الجیشی]] و منطقه‌ای [[منطقه حایل|حایل]] بین امپراتوری‌های [[امپراتوری روسیه|تزاری روس]] و [[امپراتوری بریتانیا|بریتانیا]] پیدا کرد. این باعث شد تا جهانگردان روس و بریتانیایی تحقیقات آکادمیکی مهمی بر روی این منطقه انجام دهند. [[معاهده انگیس و روس پامیر]] در سال ۱۸۹۵ میلادی به موقعیت واخان به‌عنوان قلمرو محلی خاتمه بخشید. در این زمان بود که دانمور (Dunmore)، کورزون (Curzon)، اشتاین (Stein) و دیگران بر روی واخان و مناطق همجوار پژوهش‌هایی انجام دادند. منطقۀ واخان در طی انقلاب‌های [[انقلاب روسیه|روسیه]] و [[انقلاب چین|چین]]، و همچنین از فرازونشیب‌های سیاسی افغانستان، که در سدۀ بیستم میلادی استانی از آن کشور محسوب می‌شد، منزوی ماند. [[لوئی دوپری]]، اوانس (Ewans)، هاپکیرک (Hopkirk) و شهرانی از جمله کسانی هستند که در این اواخر بر روی مردم واخی پژوهش‌هایی انجام داده‌اند.<ref>همان</ref>
| |||