سلطان حسین بایقرا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سلطان حسین بایقرا''' ([[محرم (ماه)|محرم]] ۸۴۲-۱۰ [[ذی‌الحجه]] ۹۱۱ ه‍.ق. در [[هرات]]/[[مه (ماه)|می]] در [[هرات]] - [[ژوئن|جون]] ۱۴۳۸-۴ می ۱۵۰۶ م. در روستای بابااِلهی در نردیکی هرات) پسر امیر منصور پسر بایقرا پسر [[عمر شیخ]] پسر [[تیمور گورکانی]] معروف به «خاقان منصور» و معزالسلطنه و ابوالغازی آخرین سلطان بزرگ از امرای [[تیموری]] (فرمانروایی: ۷۵-۸۷۳ ه.ق./۷۰-۱۴۶۹ م. و ۱۵۰۶-۱۴۷۰/ ه.ق. ۹۱۱-۸۷۵ م.) بود. او پادشاهی ادب‌پرور و هنردوست بود و وزیر معروفش امیر[[علیشیر نوایی]] موجب شهرت دربار او و آبادانی پایتختش [[هرات]] شده بود. [[میر علی هروی]] از خوشنویسان مهم سده دهم مدتی در دربار وی بوده است.