هرات: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوالفضل بیهقی]] در تاریخ خود می‌نویسد: «در سنه ثمان و اربع مائه فرمود ما را تا هرات رفتیم که واسطه خراسان است». در [[نزهةالقلوب]] اثر [[حمدالله مستوفی]] آمده‌است: «هرات هوایی در غایت نیکویی و درستی دارد، و پیوسته در تابستان شمال وزد و در خوشی آن گفته‌اند: اگر در سرزمینی خاک [[اصفهان]] و باد هرات و آب [[خوارزم]] گرد آیند مرگ در آنجا بسیار کم است ... در این شهر در حین حکومت [[غوریان|ملکان غور]] دوازده هزار دکان آبادان بوده و شش هزار حمام و کاروانسرا و طاحونه و سیصد و پنجاه‌ و نه مدرسه و خانقاه و آتش‌خانه و چهارصد و چهل‌ و چهار هزار خانه مردم‌نشین بوده‌است ... مردم آنجا (هرات) سلاح‌ورز و جنگی و عیارپیشه باشند و در آنجا قلعه‌ای محکم است و آن را شمیرم خوانند. بر دو فرسنگی شهر بر کوه آتشخانه‌ای بوده‌ است که آن را ارشک گفته‌اند. و این زمان قلعهٔ امکلجه می‌گویند و مابین آتشکده و شهر، کنیسهٔ نصاری بوده‌است».

 

این شهر هم مرکزی برای [[مسیحیت]] تحت نفوذ [[نستوری|کلیسای نستوری]] و هم پایگاه مهم [[تصوف]]، یعنی نظریه زاهدانه اسلام به شمار می‌رفت. افرادی از پیروان «[[نقشبندیه]]» و «[[چشتیه]]»، انجمن‌های اخوت صوفیه به مقامات وزارت و صدارت عظمی رسیده‌اند.