فلسفه مشاء: تفاوت میان نسخه‌ها

کلمه مشا که به معنی راه رونده یا بسیار راه رونده استرونده‌است.<br />

مشاء. [ م َش ْ شا ] نام روشی فکری در علوم عقلی، مقابل اشراق . در باب وجه تسمیه ٔ مشاء گویند چون ارسطو تعلیم خود را در ضمن گردش افاضه میکرد،می‌کرد، پیروان او را مشائی میگویندمی‌گویند. و در یونانی این کلمه «پریپاتتیکوس » است . <ref>از سیر حکمت ص 22۲۲</ref> و گویند چون آنان برای کشف حقیقت متوسل به تعقل می شدندمی‌شدند و فکر را به کار می انداختندمی‌انداختند آنان را مشاء گفتند، یعنی مشی فکر میکردندمی‌کردند. لغتنامه دهخدا<ref>لغتنامه دهخدا</ref>

لفظ اشراق که به معنی تابش نور است برای افاده روش اشراقی مفید و رسا است ولی کلمه مشا که به معنی راه رونده یا بسیار راه رونده استرونده‌است صرفا نامگذاری است روش مشایی را افاده نمی کندنمی‌کند.<br />

علت اینکه ارسطو و پیروانش را مشایین خواندند این بود که ارسطو عادت داشت که در حال قدم زدن و راه رفتن افاده و افاضه کند. پس اگر بخواهیم کلمه ایکلمه‌ای را بکار بریم که مفید مفهوم روش فلسفی مشایین باشد باید کلمه "استدلا لی" را به کار بریم و بگوییم فلاسفه دو دسته انددسته‌اند: اشراقیون و استدلالیون.<br />

البته در اینکه به ارسطو و پیروانش مشایین می گفته اندمی‌گفته‌اند و این تعبیر در دوره اسلا می هممی‌هم ادامه داشته است نمیداشته‌است تواننمی‌توان تردید کرد. آنچه مورد تردید و قابل نفی و انکار است این است که افلا طون و پیروانش [[اشراقیون]] خوانده شده باشند.

*فروغی، محمدعلی "سیر حکمت در اروپا" به ضمیمه «گفتار در روش» رنه دکارت با تصحیح و تحشیه امیر جلالدین اعلم. تهران: نشر البرز، 1383۱۳۸۳.<br />