لوراسیا: تفاوت میان نسخه‌ها

در دورهٔ کامبرین، بخش عظیمی از لوراسیا در عرض [[استوا]]یی قرار داشت و هنگامی‌که شروع به تقسیم‌شدن نمود، چین شمالی و سیبری به عرض‌هایی شمالی‌تر از آنچه که توسط فاره در طول ۵۰۰ میلیون سال گذشته اشغال شده‌بود کشیده‌شدند. چین شمالی تا رسیدن به دورهٔ [[دوونین]] در نزدیکی [[مدار قطب شمال]] قرار گرفته بود و در [[عصر یخبندان]] [[کربونیفر]]ی در فاصلهٔ ۳۰۰ تا ۲۸۰ میلیون سال پیش، به‌عنوان شمالی‌ترین سرزمین جهان باقی ماند. در عین حال مدرکی دال بر یخبندان گستردهٔ کربونیفری در قاره‌‌های شمالی در دست نیست. در این دورهٔ سرما، لورنتیا و بالتیکا باردیگر به‌یکدیگر متصل شدند و [[رشته‌کوه آپالیشین]] شکل گرفت. همچنین توده‌های وسیع زغال‌سنگ ایجاد شد که این ذخایر، تکیه‌گاه اصلی اقتصادهای مناطقی همچون [[ویرجینیای غربی]] و بخش‌هایی از [[پادشاهی متحده]] و [[آلمان]] بوده است.

از سوی دیگر قارهٔ سیبریا به‌سمت جنوب حرکت کرد و به قزاقستانیا، قاره‌ای کوچک که امروزه گمان می‌رود بر اثر آتشفشانی‌های گسترده‌ای در دورهٔ [[سیلورین]] ایجاد شده‌باشد پیوست. هنگامی که این دو قاره به‌یکدیگر متصل شدند، لوراسیا تقریباً دوباره شکل گرفت و با آغاز دورهٔ تریاس، کراتون چین شرقی نیز به لوراسیای در حال تغییر پیوست. لوراسیا سپس با گوندوانا برخورد کرد و پانگئاپانگه‌آ شکل گرفت. چین شمالی آخرین قاره‌ای بود که با حرکت از عرض‌های تقریباً نزدیک به قطب شمال به‌سوی جنوب به پانگئاپانگه‌آ پیوست.

پانگئاپانگه‌آ در حدود ۲۰۰ میلیون سال پیش شروع به تقسیم‌شدن کرد. در شرق آمریکای شمالی و در شمال غربی [[آفریقا]] اقیانوس جدیدی ([[اقیانوس اطلس]]) با وجودی‌که [[گرینلند]] (متصل به آمریکای شمالی) و [[اروپا]] هنوز به‌یکدیگر پیوسته بودند شکل گرفت.