سندرم نفروتیک: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
Amirobot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: تصحیح جایگذاری کاما، شمارگان هزارگان; زیباسازی
خط ۱۸:
در کلیهٔ دچار سندرم نفروتیک٬ بر روی پُدوسیتها(سلول‌های دیواره گلومرول‌ها) سوراخ‌های بزرگی به اندازهٔ پروتئین قرار دارند که منجر به [[پروتئینوری]](دفع پروتئین در ادرار) می‌شوند هرچند بزرگی سوراخ‌ها برای عبور [[گلبول قرمز|گلبول‌های قرمز]] کافی نیست و در بیمار [[هماتوری]](دفع خون در ادرار) نمی‌بینیم و همین نکته فرق [[سندرم نفروتیک|نفروتیک]] و [[سندروم نفریتیک|نفریتیک]] است. چراکه در سندرم نفریتیک علاوه بر دفع پروتئین٬ دفع خون از طریق ادرار وجود دارد.
<ref>[http://www.mums.ac.ir/medsurgn/fa/intr_su_sndrmnfrtk دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد: سندروم نفروتیک]</ref>
== علائم و نشانه‌ها ==
* [[خیز]] یا ادم در اطراف چشم و پاها(به‌ویژه صبح‌ها)
* [[پروتئینوری]] یا دفع پروتئین از طریق ادرار(به‌ویژه دفع آلبومین)
* هیپرلیپیدمی و افزایش [[کلسترول]] در خون
* [[آمنوره]] در زنان
 
== علت شناسی و اتیولوژی ==
سندروم نفروتیک اگز با منشأ خود کلیه و یا مادرزادی باشد نفروتیک اولیه٬ و اگر علتی دیگر در بدن وجود داشته باشد که کلیه را هم درگیر کند٬ نفروتیک ثانویه نام دارد.<ref>[http://www.pezeshk.us/?p=16003 سایت پزشکان بدون مرز: نفروتیک]</ref><ref name=fogo>Fogo AB, Bruijn JA. Cohen AH, Colvin RB, Jennette JC. Fundamentals of Renal Pathology. Springer. ISBN 978-0-387-31126-5.</ref>
# نفروتیک '''اولیه''': نفروتیک اولیه معمولاً در بحث [[بافت‌شناسی]] قرار می‌گیرد مانند نفروپاتی‌ ساده که بیشتر در کودکان دیده می‌شود٬ گلومرواسکلروز کانونی و بالاخره نفروپاتی غشایی که از علت‌های اصلی در سندروم نفروتیک بزرگسالان است. این تشخیص زمانی ارزش دارد که پس از [[آزمایش غربال‌گری|غربالگری]]٬ مشخص گردد که نفروتیک ثانویه وجود ندارد.
# نفروتیک '''ثانویه''': نفروتیک ثانویه از نظر هیستولوژی(بافت‌شناسی) از همان الگوهای نفروتیک اولیه پیروی می‌کند اما دلیل ایجاد شدن آن٬ عامل دیگری خارج از محدوده گلومرال (کپسول بومن در کلیه) مثلاً [[هپاتیت ب|هپاتیت بی]]٬ [[مرض قند]]٬ سرطان بدخیم و یا دارو است.
== تشخیص ==
اصلی‌ترین آزمایش در بیمار دارای سندروم نفروتیک٬ اندازه گیری میزان [[پروتئین]] در ادرار ۲۴ ساعته بیمار است و در کنار آن پزشک درخواست [[آزمایش خون]] و گاهی در صورت نیاز٬ [[بیوپسی]] و نمونه برداری از بافت کلیه(گلومرول) خواهد داد. از دیگر روش‌های تشخیصی می‌توان به [[اکوگرافی]] کلیه‌ها و مارکرهای خودایمنی همچون تست ''سرم‌الکتروفروز'' اشاره نمود.<ref>پرستاری کودکان مارلو، ترجمه سونیا آرزومانیان تهران 1383</ref>
== درمان ==
در روند درمان علاوه بر مانیتورینگ ادرار٬ مایع‌های پلاسمایی و فعالیت کلیه(نرخ فیلتراسیون گلومرال GFR) ، کاهش ترشح پروتئین در ادرار، جلوگیری از عفونت و کم شدن ادم مد نظر می باشد.
در مراحل اولیه، درمان با [[کورتیکواستروئید]](مانند [[پردنیزولون]]) می باشد که اغلب دفع پروتئین طی دو تا سه هفته مهار می شود اما در صورت عدم پاسخ بیمار به این دارو، از داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوفسفامید استفاده می شود. در حالت‌های [[خیز|ادم]] شدید و برای جلوگیری از عوارض گوارشی-تنفسی، از داروهای مدر مانند [[فوروزماید]] استفاده می شود.<ref>کودک بیمار، تالیف : گروه کودکان دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی 1385 </ref><ref>[http://jasn.asnjournals.org/content/18/8/2221.long Journal of american Nephrology:Clinical Commentary]</ref>
== منابع ==