'''مقاومت فشاری''' یا '''تنش فشاری''' عبارت است از ظرفیت تحمل یک [[ماده|جسم]]، [[مصالح ساختمانی]] یا [[سازه]] در مقابل نیروهای فشاری محوری مستقیم. هنگامی که حد مقاومت فشاری یک ماده فرا می‌رسد، آن ماده منهدم خواهد شد. [[بتن]]، ماده‌ای است که دارای مقاومت فشاری بالایی است. برای مثال، بتن به کار رفته در بسیاری از سازه‌های بتنی، توانایی تحمل فشارهای بالای ۵۰ [[پاسکال (یکا)|مگاپاسکال]] را دارد؛ این در حال است که مصالح نرمی همچون [[ماسه‌سنگ|ماسه‌سنگ‌های]] نرم، مقاومت فشاری‌ای در حدود ۵ یا ۱۰ مگاپاسکال دارند. مقاومت فشاری معمولا به وسیله [[دستگاه آزمایش جهانی]] {{انگلیسی|Universal Testing Machine}}، اندازه‌گیری می‌شود. بزرگی این دستگاه‌ها از اندازهٔ میزهای کوچک تا دستگاه‌هایی با ظرفیت ۵۳MN متغیر است. سنجش میزان مقاومت فشاری، تحت [[روش آزمایش|روش‌های آزمایش]] و شرایط ویژه‌ای است. تاب فشاری به طور معمول در قالب تکنیک‌های [[استاندارد]] ویژه‌ای گزارش می‌شوند که می‌تواند در هنگام بهره‌برداری به کار آید و یا ممکن است مورد استفاده قرار نگیرند.
