'''علی بهزادی''' (۱ فروردین ۱۳۰۴ در [[رشت]] - ۶ شهریور ۱۳۸۹ در [[تهران]])، روزنامه‌نگار [[ایرانی]]، و بنیان‌گذار و مدیر مجلهٔ هفتگی سپید و سیاه (از ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۳) بود.
<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2010/08/100829_l17_ali_behzadi_death.shtml علی بهزادی، روزنامه نگار قدیمی، درگذشت]</ref>
مجله در سال ۱۳۵۳ توقیف شد. علی بهزادی در کتابش, توقیف مجله را به دستور شخص محمدرضا شاه نسبت می‌دهد. وی می‌گوید,: روزی در بار عام شاهنشاهی, محمدرضا شاه پس از بازدید از جایگاه خبرنگاران, رو به وزیر اطلاعات کرده و می‌گوید: «ما چقدر روزنامه نگار داریم!». فردای آنروز ۳۰ روزنامه و مجله به صورت فله‌ای تعطیل می‌شوند که مجله سپید و سیاه هم یکی از آنان بود. وی پس از انقلاب چاپ مجله را از سر گرفت, اما پس از مدتی دوباره به دلایل سیاسی توقیف شد.
== مجموعه خاطرات ==
علی بهزادی در اواخر عمر خاطرات خود را در سه مجلد به نام [[شبه خاطرات]] منتشر کرد. او در هر فصل از این مجموعه کتاب, خاطرات خود را از یکی از شخصیتهای دوران پهلوی دوم بر روی کاغذ ثبت می‌کرده‌است. علی بهزادی در کتاب می‌نویسد که نویسنده کتاب [[دیدار با ذبیح الله منصوری]] به وی مراجعه کرده و از وی می‌خواهد که چند صفحه‌ای در مورد مترجم فقید مطلب بنویسد. پس از چاپ آن کتاب, علی بهزادی تصمیم به مکتوب کردن خاطراتش از دوران سردبیری مجله سپید و سیاه بزند.
