محمدحسین فروغی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز منبع نامعتبر |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹:
محمدحسین خان اهل اصفهان و در آنجا متولد شده بود. مرحوم استاد [[جلال همایی]] درباره شرح زندگی این خاندان مطالبی نوشته و تاکید کرده‌است که محمدحسین خان فروغی فرزند آقا مهدی ارباب بوده‌است. آنها خانوادگی در عین تجارت اهل علم و فضل بوده‌اند. آقا مهدی مردی متدین بود اما به عقاید خرافی و شهرت‌های عامیانه نمی‌گروید و امری را بدون تحقیق باور نمی‌داشت.
لقب ذکاءالملک، ابتدا از آن محمدحسین خان بود و پس از وی بود که پسرش [[محمدعلی فروغی|محمدعلی خان]] به دستور [[محمدعلی شاه]] ملقب به ذکاءالملک دوم شد؛ از این‌رو برای پرهیز از اشتباه گاه به محمدحسین خان فروغی «ذکاءالملک اول» نیز می‌گویند. محمدحسین فروغی کسی که ادیب، شاعر و مترجم زبردستی بود، در زمینه‌های تاریخ، فلسفه و علوم سیاسی فردی آگاه و صاحب نظر بود و در شعر و ادب آنقدر مهارت داشت که وقتی با سرودن شعری برای ناصرالدین شاه، مایهٔ خشنودی وی شد، شاه لقب «فروغی» بدو داد. خود ذکاءالملک اول درباره لقب فروغی چنین گفته‌است:
<blockquote>فروغ یافت چو از مدح شاه گفته من / مرا خدیو معظم لقب فروغی داد</blockquote>
او که استاد ادبیات، فلسفه، تاریخ و زبان عربی بود و با آن که با [[اعتمادالسلطنه]] وزیر انطباعات و دارالترجمه بسیار دوست بود<ref>در همین دورهٔ وزارت محمدحسن خان اعتمادالسلطنه بود که محمدحسین خان فروغی در دستگاه او وارد شد و مدتی را به عنوان مدیر دارالترجمه و مترجم زبان عربی و فرانسه با وی همکاری نمود.</ref> و سعی بر آن داشت که علوم سیاسی را نیز جزیی از رشته‌های موجود در مدرسه دارالفنون قرار دهد ولی ناصرالدین شاه از ایجاد رشته سیاسی در دارالفنون وحشت داشت زیرا به قول محمدحسین خان فروغی «از کلمه آزادی، دموکراسی و قانون خوشش نمی‌آمد و از روشن شدن اذهان جوانان ایرانی وحشت داشت. از این رو ما نمی‌توانستیم هر مطلبی که بوی آزادی طلبی دارد عنوان کنیم.» محمدعلی فروغی (ذکاءالملک دوم) بارها گفته و نوشته‌است من هرگاه که با پدرم محمدحسین فروغی بودم به من می‌گفت: «در دوره ناصرالدین شاه اگر کسی اسم قانون می‌برد گرفتار حبس و تبعید و آزار می‌شد.»<ref name="Yaghma142">مجله یغما.ش142(1339ه.ش)ص 65.66</ref>
| |||