هجرت محمد: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Luckas-bot (بحث | مشارکتها) جز r2.7.1) (ربات افزودن: fi:Hidžra (islam) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
{{دیگر کاربردها|محمد}}
'''هجرت محمد(ص)''' که گاهی به خلاصه '''هجرت''' نیز خوانده میشود، واقعهٔ هجرت [[محمد(ص)]] پیامبر [[اسلام]] و همراهانش از شهر [[مکه]] به [[مدینه|یثرب]] است که در سال [[۶۲۲ (میلادی)|۶۲۲ میلادی]]/[[۱ (قمری)|۱ قمری]] صورت گرفت. این واقعه منجر به ایجاد اولین [[حکومت اسلامی]] در یثرب (که بعداً مدینة النبی یا بهخلاصه مدینه نامیده شد) شد و به علت اهمیتش در اسلام مبدأ تاریخ مسلمانان در دو تقویم [[تقویم هجری شمسی|هجری شمسی]] و [[گاهشماری هجری قمری|هجری قمری]] در این سال گرفته شده است.
== هجرت و زمینههای آن ==
خط ۷:
[[پرونده:Al aqsa moschee 2.jpg|thumb|right|270px|[[مسجدالاقصی]]: مکانی که مسلمانان معتقدند معراج محمد از آنجا شروع شدهاست.]]
در عربستان افراد زیادی به قصد [[تجارت]] و یا به جا آوردن [[حج]] در کعبه به مکه سفر میکردند. محمد از این موقعیت استفاده کرد و بختش را برای یافتن خانهای جدید برای خود و پیروانش آزمود. پس از چندین مذاکره ناموفق، در صحبت با تعدادی از اهالی یثرب (که بعدها مدینه خوانده شد) امیدی یافت.<ref name="EoI-Muhammad">[[آلفورد ولش]]، ''محمد(ص)''، [[دانشنامه اسلام]]</ref> جمعیت عرب یثرب بدین جهت که گروهی از یهودیان در آن شهر زندگی میکردند، با یکتاپرستی تا حدی آشنا بودند.<ref name="EoI-Muhammad"/> گروهی از اهل یثرب که به مکه آمده بودند با محمد(ص) پیمانی بستند که به «[[پیمان عقبه اول]]» شهرت یافت.
به گفته [[ابن اسحاق]] پیمان عقبه اول بین محمد(ص) و دوازده تن از اهل یثرب که بسیاری از آنان از «بنی النجار» اقوام مادری محمد(ص) بودند، منعقد شد. ابن اسحاق در ادامه بیان میکند که در آن زمان محمد(ص) اجازه [[جنگ]] از سوی خداوند نیافته بود و با شروطی موسوم به «بیعةالنساء» با ایشان بیعت کرد و از قول برخی از انصار اینگونه نقل میکند که «ما با رسولالله بیعت کردیم بر شیوه بیعت زنان، تا به خداوند چیزی را شریک نگردانیم، [[دزدی]] نکنیم، [[زنا]] نکنیم، فرزندانمان را نکشیم، بهتان نزنیم و به طور آشکار گناه نکنیم. اگر [[وفا]] کردیم [[بهشت]] پاداش است و اگرنه، تصمیم با خداوند است: اگر خواست میبخشد و اگر خواست مجازات میکند»<ref name="سیره۵۲"/>.
به گفته ابن اسحاق محمد قبل از بیعت عقبه اول اجازه جنگ از سوی خداوند نیافته بود؛ او و مسلمانان به دعوت بسوی خداوند و صبر در برابر اذیت و آزار قریش و دشمنان فرمان داشتند. اما هنگامی که قریش همچنان به شدت و زیادهروی در آزار و اذیت و ظلم به مسلمانان ادامه داد، آنگاه آیات ۳۹ تا ۴۱ [[سوره حج]] اولین آیاتی است که به مسلمانان اجازه میداد تا با کسانی که به ایشان ظلم میکنند و از خانههایشان بیرون میکنند، بجنگند.
خط ۹۲:
[[ur:ہجرت مدینہ]]
[[zh:希吉拉]]
--[[ویژه:مشارکتها/188.245.139.12|188.245.139.12]] ۳ دسامبر ۲۰۱۱، ساعت ۱۴:۵۱ (UTC)
|