جمود نعشی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جُمودِجمود نَعشینعشی''' یا ریگورمورتیس {{انگلیسی|Rigor mortis}}حالتی است که پس از [[مرگ]] در [[ماهیچه|ماهیچه‌های]] جانداران رخ می‌دهد و در جریان آن بافت‌های ماهیچه‌ای سفت و سخت می‌شود. ابن سینا در کتاب [[رگشناسی]]، واژه '''مرگاخُشکی''' را برای این حالت بکار برده‌است. این حالت در انسان ۳ ساعت پس از زمان مرگ آغاز می‌شود و ۱۲ ساعت بعد از آن به اوج می‌رسد و شاید تا ۳۶ ساعت پس از مرگ نیز این حالت ادامه داشته باشد.{{سخ}}

پس از مرگ، تنفس سلولی هم متوقف می‌شود و بدنبال آن تولید ''[[آدنوزین تری‌فسفات|آ تی پی]]''(ATP) متوقف می‌گردد. در حقیقت سختی و قفل شدن عضلات در ریگورمورتیس، ناشی از فقدان کامل [[آدنوزین تری فسفات]] است که برای جدا کردن پلهای عرضی از فیلامانهای [[اکتین]] و [[میوزینمی‌وزین]] در جریان روند رفع انقباض یا شل شدن عضله مورد نیاز است. عضلات در حالت سخت شدگی باقی می‌مانند تا اینکه پروتئینهای عضله منهدم شوند که معمولاً در نتیجه اتولیز ناشی از آنزیمهایی بوجود می‌آید که حدود ۱۵ تا ۲۵ ساعت بعد از [[لیزوزوم]]‌ها آزاد می‌شوند و این روند در دماهای بالاتر بطور سریعتری اتفاق می‌افتد. جمود نعشی دو تا چهار ساعت پس از مرگ آغاز می‌شود.