رمز قالبی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۰:
DES،Blowfish ،Camellia , CAST-128 ،FEAL ،ICE، KASUMI ،LOKI97 ، Lucifer ، MARS، MAGENTA، MISTY1، RC5، TEA، Triple DES، Twofish.
==حالات مختلف کاری رمزهای بلوکی==
برای استفاده از رمزهای بلوکی، بسته به نوع نياز از حالات مختلفی استفاده می¬کنيم. هر حالت مزايا و معايب خود را دارد. هيچ حالتی را نمیتوان يافت که کليه مزايا را داشته باشد، و هيچ مشکلی نداشته باشد. بر اين اساس، با توجه به نوع نياز و نيز محدوديتهايی چون سرعت، حافظه، تعداد بيتهای متن اصلی، اندازة برد سختافزاری و يا ميزان هزينة مورد نياز برای عمل رمزنگاری و يا رمزگشايی و ... ، از حالت بهينه استفاده میکنيم[6].
بر طبق استاندارد NIST ، رمزهای بلوکی از لحاظ کاربردی 3 حالت دارند:
رمزهای بلوکی مورد استفاده برای محرمانگی: که 6 حالت دارد.
فهرست داده الکترونيکی.
زنجيره بلوک-رمز.
فيدبک رمز.
فيدبک خروجی.
شمارنده.
رمز پيچشی با تنظيم افزونگی متن رمزشده.
رمزهای بلوکی مورد استفاده برای اعتبار پيام: که شامل يک حالت است.
رمز مبتنی بر کد اعتبار پيام.
رمزهای بلوکی مورد استفاده برای اعتبار پيام و محرمانگی: که 2 حالت دارد.
شمارنده با حالات زنجيره بلوک_رمز- کد اعتبار پيام.
حالت گالوا/ شمارنده.
حالات «زنجيرة بلوک رمز»، «فيدبک خروجی»، و «فيدبک رمز» علاوه بر متن اصلی و کليد رمز، به يک بردار مقدار اوليه نيز بعنوان ورودی نياز دارند. اين بردار مقدار اوليه برای هر حالت اجرايی از عمليات رمزنگاری و رمزگشايی، بعنوان اولين بلوک ورودی به تابع رمز استفاده میشوند. لزومی ندارد بردار مقدار اوليه را مخفی نگه داريم، اما اين بردار در حالت کلی، نبايد از طريق خود الگوريتم رمزنگاری و يا رمزگشايی، قابل تعيين و يا قابل پيشگويی باشد. البته در حالت «فيدبک خروجی» چنانچه بردار مقدار اوليه غيرقابل پيشگويی باشد، در امنيت سيستم رمز، مشکلی بوجود نمیآيد. بنابراين برای هر قسمت از متن رمزشدة ارسالی، بايد بردار مقدار اوليه يا اطلاعاتی که برای محاسبة آن مورد نياز است، در دسترس باشد؛ زيرا ما برای هر قسمت از متن رمزشدة ارسالی برای ايجاد محرمانگی، به يک بردار مقدار اوليه يکتا نياز داريم.
برای کلیه حالات، بلوکها يا بندهای متن اصلی به بلوکها يا بندهای متن رمز شده متناظر، با طول بيتی يکسان تبديل میشوند.
| |||