انقلاب ۱۴ ژوئیه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴:
دو اقدام مشخص عبدالکریم قاسم [[آمریکا]] و [[سیا]] را وادار کرد که درصدد براندازی حکومت قاسم برآیند. قاسم در سال ۱۹۵۹ اعلام کرد که از [[پیمان سنتو]] خارج می‌شود. [[عراق]] در سال ۱۹۵۰ به این پیمان پیوسته بود. علاوه بر آن، قرارداد خرید اسلحه از [[شوروی]] هم امضا شده بود. مطابق رویه سیا در همان دهه‌ها راه آسان‌تر، ترور [[عبدالکریم قاسم]] بود. پس از کودتای ضدسلطنتی ۱۴ ژوئیه ۱۹۵۸ [[عراق]] می‌رفت تا نظام چندحزبی را تجربه کند.
 
[[صدام حسین تکریتی]]، به دار و دسته‌ای پیوست که در سال ۱۹۵۹ به جان [[عبدالکریم قاسم]] نخست وزیر میانه روی کشور سوء قصد کرد. صدام حسین که در سال ۱۹۵۷ به [[حزب بعث عراق]] پیوسته بود، یکی از آن شش نفر بود! از طریق مسوول ایستگاه اطلاعات مصر در عراق، آپارتمانی در خیابان الرشید بغداد- درست روبه‌روی وزارت دفاع- که دفتر عبدالکری معبدالکریم قاسم درهمانجا بود؛ در اختیار صدام قرار گرفت تا رفت و آمدها را به خوبی کنترل کند. ترور قاسم برای روز ۷ اکتبر ۱۹۵۹ برنامه‌ریزی شد. به خودروی قاسم حمله کردند. صدام راننده را کشت. قاسم خودش را روی زمین انداخت. پای صدام تیر خورد. ترور نافرجام ماند.
 
در سال ۱۹۶۳ [[حزب بعث عراق]] کودتایی را علیه عبدالکریم قاسم ترتیب داد. کودتا پیروز شد. مقتدرترین فرد حزب بعث، صدام بود. مسوول بخش امنیتی و اطلاعاتی حزب (جهازالخاص) صدام چگونگی کار بین ارتش و دستگاه اطلاعاتی را سامان می‌داد. حزب بعث سرانجام موفق شد در فوریه سال ۱۹۶۳ با پشتیبانی از توطئه چند افسر ارتش، با کودتایی خونین به دولت میانه روی [[عبدالکریم قاسم]] پایان دهد. صدام حسین به بغداد برگشت و شبکه امنیتی مخفی حزب بعث ([[جهازالخاص]]) را به دست گرفت.