'''قَضیه'''، (به انگلیسی: Theorem) در [[منطق]]، [[گزاره (منطق)|گزاره‌ای]] است که از [[اصل موضوع|اصول موضوعه]] یا از گزاره‌هایی که از پیش [[برهان (ریاضی)|اثبات]] شده‌اند، اثبات شدنی باشد. در زبان سرشتین، بیشتر از اثبات یک گزاره، به دلیلی بر درستیِ آن گزاره تعبیر می‌شود تا انجا که گاهی، هم‌بینی یک گزاره به عنوان اثبات قضیه انگاشته می‌شود(اثبات‌های تصویری [[قضیه فیثاغورس|قضیهٔ فیثاغورس]] نمونه خوبی در این راستا به حساب می‌آیند). اما از دید یک منطق‌دان، برای اطلاق واژه‌ٔ قضیه به یک گزاره، باید آن را از حیث اثبات‌پذیری مورد بررسی قرار داد و نه از حیث درستی. بنابراین از دید یک منطق‌دان هر چند همهٔ قضیه‌ها طبق تعریف، قابل اثباتند، ولی نیازی ندارد که درست هم باشند. اگر همهٔ قضیه‌های یک دستگاه بخردانه درست باشند، آن دستگاه ویژگی «درستی» را دارد.
'''قضیه'''، ترجمه‌ای است از واژه یونانی «ته‌ئورم» که به معنای «اندیشیدن» است.
