روزنامه وقایع اتفاقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

در خود روزنامه (شمارهٔ هفتم، سال نخست)، فکر راه‌اندازی و برپایی یک روزنامه به شخص شاه _ ونه به [[امیرکبیر]] _ نسبت داده می‌شود، حال آنکه چنین ابتکاری از شاه که در آن هنگام بسیار جوان (بیست ساله) می‌بود، بعید به نظر می‌رسید:<ref name="منیژه ربیعی"/> <blockquote>از آنجا که همت خسروانی اعلیحضرت پادشاهی مصروف به تربیت اهالی و اعیان و رعایا و تجار و کسبه دولت خود است که بر [[دانش]] و بینش آنها بیفزاید از [گزارش] داخله و خارجه خبردار باشدباشند لهذا به انتشار آن [روزنامه] به [[ممالک محروسه]] فرمایش فرمودند تا اطلاع آگاهی و دانایی بینایی اهالی این دولت علیه بیشتر شود.<ref name="منیژه ربیعی"/></blockquote>

سال‌های نخست به تخت نشستن ناصرالدین شاه آکنده از شورش‌های پی‌درپی بود، ولی با کوشش‌های [[امیرکبیر]] آرامش در [[کشور]] حکم‌فرما شد؛<ref name="منیژه ربیعی"/> در این باره در صفحهٔ نخست روزنامه (در همان سال نخست، در زمان امیرکبیر) چنین نوشته شده‌است: <blockquote>چون که سرکار اعلیحضرت پادشاهی از زمان جلوس به تخت فرمانروایی تاکنون [[ممالک محروسه]] را سیاحت نفرموده‌اند و خاطر خسروانی مایل است که انتظام ولایات و آسودگی رعایا را به رای العین مشاهده فرموده و چون [[آفتاب]] جهانتاب به وجود مبارک روشنی حاصل نمایند. لهذا خاطر مبارک عزیمت سیاحت در ممالک عراق [=[[عراق عجم]]] و [[اصفهان]] فرموده، برخلاف اسلاف خود اعلیحضرت پادشاهی که شوکت دولت همایون و جلال نوبت روزافزون خود را آسایش رفاه [[رعیت]] و انتظام و امنیت [[مملکت]] می‌دانند و منظور دارند که از زیادتی [[قشون]] در حرکت آسیبی به رعایا نرسد.<ref name="منیژه ربیعی"/></blockquote>