تیبریوس در لشگرکشی‌های لشکرکشی‌های امپراتور ژوستین دوم علیه آوارها در [[بالکان]] شرکت داشت و هنگامی که ژوستین به‌دنبال اطلاع از سقوط [[قلعه دارا|قلعهٔ دارا]] در نوامبر ۵۷۳ به‌دست ایرانیان کارش به‌جنون کشید، امپراتریس سوفیا و تیبریوس ادارهٔ دولت را در دست گرفته و وارد مذاکرات صلح با ایران شدند. ژوستین سپس تیبریوس را به پسرخواندگی خود گرفت و او را در ۷ دسامبر ۵۷۴ سزار و جانشین خود خواند و در ۲۶ سپتامبر ۵۷۸ به امپراتوری مشترک با خود رساند. ژوستینین کمی بعد در ۴ اکتبر همان سال درگذشت و تیبریوس با عنوان تیبریوس دوم کنستانتینوس، تنها فرمانروای وقت امپراتوری بیزانس شد.
