زبان‌های بریتونی

زبان‌های بریتونی یکی از دو شاخهٔ خانوادهٔ زبان‌های سلتیک جزیره‌ای است. شاخهٔ دیگر گائلیک نام دارد.

مرز تقریبی سرزمین‌های بریتونی‌زبانان(سرخ)، پیکتی‌زبانان (آبی) و گائلیکزبانان (سبز) در بریتانیا و ایرلند در بازهٔ زمانی ۴۵۰-۵۰۰ میلادی

نام بریتونی به پیشنهاد جان ریس-سلت‌شناس ولزی- و از روی نام بریتون‌ها - که مردمانی بودند متفاوت با آنگلوساکسون‌ها و گائل‌ها بودند- برساخته شده‌است.

زبان‌های بریتونی از زبان بریتانیایی مشتق شده‌اند که در دورهٔ بریتانیای روم در خور فورث و همزمان با عصر آهن این زبان رواج داشته‌است. در سده‌های چهارم و پنجم میلادی مهاجرت برتون‌ها به اروپای قاره‌ای سبب گسترش این زبان بدین بخش از اروپا هم گردید. برجسته‌ترین سرزمینی که کوچندگان برتونی‌زبان را به خود پذیرفت برتانی در فرانسهٔ کنونی بود. در سال‌های پس از آن زبان بریتون‌ها به چند زبان دیگر تجزیه‌شد: ولزی، کورنی، برتون و زبان کمبری.

منبع

Wikipedia contributors, "Brythonic languages," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Brythonic_languages&oldid=469745487 (accessed February 8, 2012).