زبان نواخت‌بر: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Gelian (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Gelian (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
'''نواخت''' در [[زبان‌شناسی]] به زیر و بمی صدا در یک واژه گفته می‌شود که معنای دستوری یا واژگانی آن را دگرگون کند.
 
'''نواخت‌َبر''' گونه‌ای از زبان است که با تغییر شیوه ادای واژه‌ها می‌توان معانی مختلفی را ایجاد کرد. زبان چینی از مشهورترین زبانهای نواخت‌بر است.<ref>{{یادکرد ویکی|عنوان = Tone - linguistics |پیوند = http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Tone_(linguistics)&oldid=356689053 |زبان = | بازیابی = }}</ref> معمولاً کمتر پیدا می‌شود که زبانی نواخت‌بر در گروه [[زبان‌های هندواروپایی]] قرار گیرد. این ویژگی بیشتر در [[زبان‌های تک هجایی]] [[شرق آسیا]] مشاهده می‌شود. یک مثال مشهود از خاصیت نواخت‌بری در فارسی میتوان به واژهٔ "گویا" اشاره کرد که بسته به نحوه ادای آن می‌توان معانی "روان و سلیس" یا "انگار" را برداشت کرد. در زبان‌های [[زبان چینی|چینی]]، [[زبان تایلندی|تایلندی]] و [[زبان ویتنامی|ویتنامی]] از این نمونه‌ها فراوان است.