<p dir="RTL">راوی در داستان دارای ویژگیهایی است که بر شیوهی روایت و میزان تأثیر او بر روند داستان و طرز تلقی خواننده از داستان تاثیرگذار است. این ویژگیها عبارتند از '''''[[زاویهی دید]]'''''، '''''[[دانشِدانش تفسیری]]''''' و '''''[[ساختاره]]'''''.</p> <p dir="RTL">زاویهی دید و دانشِ تفسیری ذاتی و ساختاره عَرَضی است، بدین معنا که ویژگیهای ذاتی جزو خصوصیات پایهای و درونی راوی است و بر جریان آگاهی رسانی و روایت تأثیر مستقیم دارند ولی ساختاره با توجه به شرایط روایت و داستان به ویژگیهای راوی افزوده میشود. به بیان دیگر ''زاویهی دید و دانشِ تفسیری است که بر شرایط روایت مؤثر هستند ولی ساختاره متأثر از شرایط روایت است''. در یک داستان زاویهی دید و دانش تفسیری تغییر نمیکنند ولی ساختاره میتواند تغییر کند، مگر آنکه وظیفهی روایتگری داستان به شخص دیگری (چه درونِ داستان و چه بیرونِ داستان) منتقل شود.</p> <p dir="RTL">هر کدام از این ویژگیها امکانات و همچنین محدودیتهایی را در شیوهی روایت ایجاد میکنند. زاویهی دید و دانش تفسیری ویژگی خود راوی هستند و ساختاره؛ عامل نمود روای، این بدان معناست که راوی با زاویهی دید و دانش تفسیری تعریف میشود ولی با ساختاره تبدیل به یک گونهی روایتی (تیپ روایتی) میشود که میتواند داستان را روایت کند.</p><ref>راوی (1389)، وحید رنجبر، کرمانشاه: باغنی</ref>{{پانویس}}