استریکنین: تفاوت میان نسخه‌ها

|ImageSize=200px100px

| InChI = 1/C21H22N2O2/c24-18-10-16-19-13-9-17-21(6-7-22(17)11
۱۱-12۱۲(13۱۳)5۵-8۸-25۲۵-16۱۶)14۱۴-3۳-1۱-2۲-4۴-15۱۵
(14)23(18)20(19)21/h1-5,13,16-17,19-20H
,6-11H2/t13
-,16۱۶-,17۱۷-,19۱۹
-,20۲۰-,
21+/m0/s1

| StdInChI = 1S/C21H22N2O2/c24-18-10-16-19-13-9-17-21(6-7-22(17)11
۱۱-12۱۲(13۱۳)5۵-8۸-25۲۵-16۱۶)14۱۴-3۳-1۱-2۲-4۴-15۱۵
(14)23(18)20(19)21/h1-5,13,16-17,19-20H,6-11H2/t13-,16-,17-,19-,20-,21
+/m0
/s1

'''استرکنین'''<ref group="پانویس">Strychnine</ref>، [[سم]]ی بسیار قوی است که اندازه ۰٫۱۶ میلیگرم آن بر کیلوگرم واحد وزن [[موش]] و ۱ تا ۲ میلیگرم آن بر کیلوگرم واحد وزن [[انسان]] کشنده سریع است. آلکالوئیدی[[آلکالوئید]]ی بی رنگ و کریستالی است که به عنوان [[آفت‌کش]] استفاده می‌شود. به خصوص برای کشتن [[مهره‌داران]] کوچک مانند [[پرندگان]] و [[جوندگان]]. استرکنین باعث [[تشنج]] [[عضله|عضلانی]] و در نهایت [[مرگ]] از طریق [[خفگی]] و یا خستگی محض می‌شود. رایج‌ترین منبع استخراج استریکنین، از دانه درخت اذاراقی است.

برای اولین بار در سال ۱۷۵۳ آلکالوئید استرکنین در گیاهان خانواده Loganiaceae<ref>{{پک|میر حیدر|۱۳۷۲|ک=معارف گیاهی (دوره ۸ جلدی)|ج=۲|ص=۲۲۰}}</ref> توسط [[کارل لینه]] شناسایی شد. این خانواده از گیاهان دارای گونه‌های متعددی است که شامل ۱۹۶ گونه می‌شود. در مناطق گرم [[آسیا]] (۵۸ گونه)، در [[امریکا]] (۶۴ گونه) و در [[آفریقا]] (۷۵ گونه)، از این گیاه وجود دارد. دانه‌ها و پوست بسیاری از این گیاهان حاوی سم قدرتمند و کشنده استرکنین است.