نخستین اقدام سید برای اشغال والنسیا، حذف قدرت کنت‌های بارسلونا در این منطقه بود. این اتفاق در می۱۰۹۰، زمانی که رمون دوم، کنت بارسلونا، شکست تحقیر آمیزی خورد، به وقوع پیوست.
در طول سالهای بعد سید قدرت خود را بر والنسیا و حکمران آن، القادر، به عنوان خراجگزار خود، گسترش داد. لحظه سرنوشتساز او در سال ۱۰۹۲۱۹۹۲ پیش آمد؛ زمانی که قاضی ابن جحاف با پشتیبانی سیاسی [[مرابطان]]، شورش کرد و القادر را کشت. سید بلافاصله شهر را در محاصره گرفت. محاصره شهر ماهها به طول انجامید و شکستن آن ممکن نشد تا اینکه در سال ۱۰۹۴، سید والنسیا را به تصرف درآورد. برای تسهیل در تصرف شهر ابتدا به ابن جحاف امان نامه داد اما به محض اینکه او را دستگیر کردند، زنده در آتش سوزاندند. بنابر این از این تاریخ سید به طور مستقیم بر مسیحیان و مسلمانان این منطقه حکومت می‌کرد و اگرچه در ظاهر این حکومت با نام آلفونس ششم بود اما در حقیقت حکمرانی مستقلی داشت. مسجد بزرگ شهر هم در سال ۱۰۹۶ یک کلیسای مسیحی شد و یک اسقف مسیحی را بر آن گماردند.
