به روایت [[هزیود]] او در آغاز زمان،پس از [[خائوس]](خلاء) و همراه تارتاروس و گائیا زاییده شد.اروس بود که سبب ازدواج پدر و مادر اولیه،یعنی [[اورانوس]](آسمان) و [[گائیاگایا]](زمین) شد و بر ازدواج اعقاب آن ها،یعنیآن‌ها،یعنی خدایان و نهایتا انسان ها،نظارتانسان‌ها،نظارت کرد.در این روایت،اروس صرفا مظهر قدرت زایندگی که در موجودات زنده حلول می کندمی‌کند و سبب تولید مثل می شودمی‌شود نیست،بلکه مقدم بر [[آفرودیته]](الهه یالههٔ عشق)نیز هست.
==روایات دیگر==
طبق روایتی دیگر،اروس خدای بسیار جوان تریست و پسر [[آفرودیته]] و معشوقش [[آرس]]،به شمار می آیدمی‌آید.مطابق این روایت اروس در هنر و ادبیات کلاسیک به هیئت مردی نیرومند،زیبا و پهلوان تصویر شده استشده‌است.در دوره یدورهٔ کلاسیک او را حامی عشق همجنسگرایانه بین مردان و جوانان نیز تلقی کرده اندکرده‌اند.<ref>ضیافت،افلاطون،ترجمه محمد حسن لطفی </ref>در تسپیای(در بویوتا) و در پاریوم(در موسیا) او را خدای باروری می دانستندمی‌دانستند و می پرستیدندمی‌پرستیدند.
==مشخصات==
در دوره هایدوره‌های هلنی،که عشق در هنر و ادبیات جنبه هایجنبه‌های رمانتیک تری یافت،رفته رفته اروس را کودک یا نوزاد بالداری،که تیردانی پر از تیر دارد،در نظر گرفته اند؛حتی بعضی او را جمع تصور کرده اندکرده‌اند و اروتس خوانده اندخوانده‌اند.زیرا شور و سوداهایی که او مظهرش بود چندگانه به نظر می رسیدمی‌رسید.رفته رفته این تصور قوت گرفت که تیرهای او سر طلایی اند و اگر به قربانیان اصابت کنند سبب ایجاد میل آتشین در آنآن‌ها ها می شوند؛بعضیمی‌شوند؛بعضی دیگر سربی اند و اگر به کسی اصابت کنند سبب می شودمی‌شود که عاشق از دلباخته یدلباختهٔ خود روی بگرداندریا:به این ترتیب اروس هم عشق بر می انگیختمی‌انگیخت و هم جفا.<ref> فرهنگ اساطیر کلاسیک،گرانت </ref>
