تاجیک‌های چین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تاجیک‌های چین''' (در چینی: Tǎjíkè Zú) که به [[پامیری|پامیری‌های]]‌های چین هم شهرت دارند [[مردمان ایرانی‌تبار|مردمی ایرانی تبار]] هستند که در خاک [[چین]] و [[تاجیکستان]] بسر می‌برند. این قوم یکی از ۵۶ قوم ساکن چین بشمار می‌رود و جمعیتی حدود ۵۰ هزار نفر را شامل می‌شود.

</ref>. در [[توپراق قلعه]] و نیز در همان شرق چین آثار و متونی از سده‌های میانه بدست آمده که به [[سکایی میانه]] یا ختنی مشهورند. زبان آن متون که بیشتر به خط [[سنسکریت]] یا چینی نوشته شده‌اند زبانی مرده به حساب می‌آید که از [[زبان‌های ایرانی شرقی]] معرفی شده‌است. برخی زبان شناسان زبان امروزی مردم [[پامیری]] را بازماندهٔ زبان سکایی میانه یا همان [[ختنی]] می‌دانند. اگر اینگونه باشد ایشان همان اقوام [[سکا|سکایی]]یی هستند که چندی پیش از میلاد از نواحی شمالی [[ایران زمین]] به سوی شمال [[هند]] و شرق چین کوچ کردند.

تاجیک‌های چین بیشتر در منطقهٔ [[سین کیانگ]] و [[تاشکورگان|تاشقورقان]] ساکن هستند و پژوهش‌ها نشان داده که از تبار ایرانیان شرقی بوده و بیش از [[تاجیک|تاجیک‌های]]‌های تاجیکستان با وخی‌ها و [[شغنی|شغنی‌ها]]‌ها خویشاوندی دارند. خصوصیات چهره‌ای و ظاهری تاجیک‌های چین بیشتر شبیه به مردم ایرانی‌تبار است اما در اثر سده‌ها مجاورت و امتزاج با زردپوستان ترک و چینی عده‌ای از آنان چهره‌ای شبیه چینی‌ها را نشان می‌دهند. آورل استین و برخی دیگر از پژوهشگران ایشان را [[ساریکولی|ساریکولی‌ها]]‌ها قلمداد کرده اند<ref>The Heart of a Continent - Younghusband -...an encampment belonging to a Sarikoli, who very kindly asked me to have some refreshment... (pg ۲۴۲) </ref>. برخی دیگرآنها را تاجیک‌های کوهستانی خوانده<ref>Through the Unknown Pamirs; the Second Danish Pamir Expedition ۱۸۹۸-۹۹ By Ole Olufsen