زبان‌های ژرمنی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[زبان|زبان‌های]]‌های ژرمنی'''، [[شاخه|شاخه‌ای]]‌ای از زبان‌های [[هندواروپایی]] اند که بیش‌تر در [[شمال اروپا]] و [[آمریکا]] رواج دارند. زبان‌های این شاخه، نیای یکتایی به نام [[نیاژرمنی|ژرمنی نخستین]] داشته‌اند که [[ژرمن‌ها]] نزدیک به کمابیش دوهزار و پانصد سال پیش در [[عصر آهن|روزگار آهن]]، در شمال اروپا به آن سخن می‌گفته‌اند. ژرمنی باستان، همراه فرزندانش، تنها با شماری از ویژگی‌های یکتای [[زبان شناخت|زبان شناختی]]ی،، از جمله تغییر [[هم‌خوان‌ها]] شناخته می‌شود. اگر نه کهن‌ترین چیزی که تاریخ از ژرمن‌ها به یاد می‌آورد نه زبان ایشان، که جای‌گیر شدن اشان است در شمال اروپا و در امتداد مرزهای شمالی امپراتوری روم از سدهٔ دوم میلادی.

پر[[گویش|گویش‌ورترین]]‌ورترین زبان‌های ژرمنی، [[زبان انگلیسی|انگلیسی]] با ۳۴۰ و [[زبان آلمانی|آلمانی]] با ۱۲۰ میلیون تن [[گویشور]] بومی اند. همچنین زبان‌های دیگری هم‌چون [[زبان هلندی|هلندی]] با ۲۲ میلیون و [[آفریکانس]] با ۱۶ میلیون تن و زبان‌های [[اسکاندیناوی]] مانند [[زبان دانمارکی|دانمارکی]] و [[زبان سوئدی|سوئدی]] و [[زبان نروژی|نروژی]] با روی هم ۲۰ میلیون گویشوَر، در همین شاخه از زبان‌های هندواروپایی می‌گنجند. هندواروپایی بودن این زبان‌ها بدین معنی است که این زبان‌ها خویشاوند دور [[زبان‌های ایرانی]] اند. پژوهش‌های تازهٔ زبان شناختی و [[تبارشناخت|تبارشناختی]]ی،، سیاهه‌ای از ۵۳ زبان و گویش در شاخهٔ زبان‌های ژرمنی به دست می‌دهد.