'''فلسفه یهودی''' از تبیین [[بنی‌اسرائیل]] از سرچشمه جهان هستی و صفات ذاتی و فاعلی خدا به گونه‌ای فلسفی نشأت می‌گیرد. از این‌رو، [[کتاب مقدس عبری]] که [[تنخ]] نامیده می‌شود؛ منبع بنیادینی‌است که فلسفه یهودی بر اساس آن استوار می‌گردد. [[خاخام|خاخام‌ها]]ها در دوره [[تنائیم]]، که در فاصله قرن اول قبل از میلاد تا قرن دوم بعد از میلاد است، و خاخام‌های دوره [[امورائیم]] که، بین قرون دوم و ششم میلادی‌است، چنین بینشی را نسبت به خدا و ارتباط آن با کیهان به روشی مشابه ادامه دادند. این اندیشه‌ها موضوعاتی چون وحدت، علم مطلق، قدرت مطلق، خیرخواهی خدا، [[اسرائیل]] و رسالتی که در قبال امت‌ها دارد، مفهوم [[ماشیح]] و نجات، هدف و قلمرو شریعت و [[هلاخا]] را دربر می‌گیرد. علاوه بر [[تلمود]]، در [[میشنا]] و [[میدراش]] نیز توجه دانشمندان به بحث‌های الهیاتی و فلسفی در چهارچوب تفکر یهودی معطوف شد. علاوه بر این، [[کابالا]] و متون عرفانی یهودیت نیز مشتمل بر پژوهش‌های نظری پیچیده‌ای درباره سیر آفرینش و ذات خداوندی‌است.
== فلسفه یهودی قدیم ==
خط ۱۵:
== منبع ==
Wikipedia Contributers,Contributers، "Jewish philosophy" from Wikipedia,Wikipedia، From Wikipedia,Wikipedia، the free encyclopedia
