قرارداد داده‌نگار کاربر: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پشته پروتکل اینترنت}}

 

UDP از مدل انتقال ساده بدون استفاده از تکنیک [[دست تکانی]] صریح که برای ایجاد قابلیت اطمینان (Reliability)، مرتب سازی و یکپارچه سازی داده‌ها بکار می‌رود، بهره می‌جوید. بنابراین، UDP سرویس غیرمطمئنی را ارائه می‌دهد و ممکن است داده‌نگارها نامرتب، تکراری بوده و یا بدون اطلاع قبلی از دست بروند. UDP تشخیص می‌دهد که بررسی خطا و تصحیح آن با توجه به نوع کاربردی که دارد لازم نبوده و یا نباید اجرا شود، بنابراین چنین بار اضافی پردازشی را بر شبکه تحمیل نمی‌کند. برنامه‌های که نسبت به زمان حساس هستند از UDP استفاده می‌کنند، زیرا از دست دادن بسته‌ها بهتر از منتظر ماندن برای بسته هاست. بنابراین پروتکل UDP بهترین گزینه برای سیستم‌های بلادرنگ به حساب می‌آید. اگر برنامه‌ای نیاز به امکانات تصحیح خطا در سطح واسط شبکه داشته باشد، می‌تواند از [[قرارداد کنترل انتقال]] {{انگلیسی|TCP یا Transmission Control Protocol}} و یا [[پروتکل انتقال کنترل جریان]] {{انگلیسی|SCTP یا Stream Control Transmission Protocol}} استفاده کند که به طور خاص برای این منظور طراحی شده‌اند.

{{پانویس}}

 

[[رده:استانداردهای اینترنت]]

[[رده:پروتکل‌های لایه حمل]]

 

[[ar:بروتوكول بيانات المستخدم]]