|
|
'''ناصرالدین عبدالله بیضاوی''' نام كاملکامل وىوی: (''' ناصرالدينناصرالدین أبو سعيدسعید أو أبو الخيرالخیر عبدالله بن أبی القاسم عمر بن محمد بن أبی الحسن علی البيضاویالبیضاوی الشيرازیالشیرازی الشافعی''') از قضات و افاضل قرن هفتم هجری است. قاضی بیضاوی در [[بیضا]] متولد شد و در [[شیراز]] به تحصیل علوم پرداخت. وی قبل از رفتن به [[تبریز]] مدتی در عهد [[اتابکان فارس]] در فارس مقام قاضیالقضاتی داشت. بعداً به تبریز رفت و تا پایان عمر در آن شهر به تألیف و تدریس و امر قضاوت مشغول بود. بیضاوی معاصر با [[خواجه نصیرالدین طوسی]] و [[قطبالدین شیرازی]] و مصاحب و دوست آنان بود. در مورد سال وفات قاضی اختلاف هست. احتمالاً فوت او مابین سالهای ۶۸۲ تا ۶۹۲ هجری قمری بودهاست. کتاب '''انوار التنزیل و اسرار التاویل''' یا [[تفسیر بیضاوی]] مهمترین تألیف اوست.<ref>بزرگان نامی پارس، جلد اول، ص ۲۹۷</ref>
== پانویس ==
*التاريخ الاسلامی، محمود شاكر، المكتب الاسلامی، بيروت، لبنان.
{{تفسیر قرآن}}
[[رده:اهالی استان فارس]]
[[رده:قاضیهای اهل ایران]] ▼
[[رده:اهالی سپیدان]]
▲[[رده:قاضیهای اهل ایران]]
[[ar: عبد الله بن عمر البيضاوي]] ▼
▲ [[ar: عبد الله بن عمر البيضاوي]]
|