نعمت‌الله مکری جیحون‌آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

اجداد حاج نعمت‌الله از خوانین ایلاتی کرد، موسوم به جَلد بودند که اولین نشانه‌های آن‌ها را می‌توان در قرن هشتم هجری بازیافت. خاندان حاج نعمت مسلمان‌های سنی بودند، اما بخشی از آنها جدا شدند و مذهب شیعه را برگزیدند و بعد از آن گروهی از آنها به مسلک [[اهل حق]] پیوست. یکی از عرفای بزرگ اهل حق به نام آقا عباس مقارن با سلطنت [[محمد شاه قاجار]] در جیحون‌آباد، روستایی در غرب ایران از توابع استان [[کرمانشاه]]، سکنا گزید. در بین پیروان آقا عباس یکی از سرسپردگان اهل حق از طایفه جلد، به نام بیان بگ ثانی، از خاندان حاج نعمت‌الله بود.<ref> [[ژان دورینگ]]، [[روح نغمات]] ص ۲۲ </ref>

نعمت‌الله در جیحون‌آبادمتولد شد، او را از این‌رو نعمت‌الله نامیدند، زیرا زمان تولدش مصادف بود با پایان قحطی سختی که در سال‌های ۱۲۴۹ – ۱۲۵۰ شمسی مرگ و میر فراوانی را باعث شده بود. <ref>[http://www.hadjnemat.com وب‌گاه حاج نعمت‌الله جیحون‌آبادی]</ref> نعمت‌الله هشت سالی بیش نداشت که پدر خود میرزا بهرام را از دست داد و در حدود سه سال بعد مادرش بی‌بی خان نیز از دنیا رفت. میرزا غلامعلی عموی حاج نعمت‌الله که از خوانین معتبر آن ناحیه بود، کفالت نعمت‌الله، برادر و خواهرش را به عهده گرفت.<ref> [[لیلی انور]]، ملک‌جان نعمتی ص ۲۵</ref>

حاج نعمت الله حدود ۲۲ سالگی با دختر عموی خود سکینه خانم (‌۱۲۵۸- ۱۳۳۲) ازدواج کرد. حاصل ازدواج آنها هفت فرزند بود که تنها سه تن از آنها زنده می‌مانند: اولین فرزند [[نورعلی الهی]] (۱۲۷۴- ۱۳۵۳)، ملک جان (۱۲۸۵- ۱۳۷۲) و مریم (۱۲۸۸- ۱۳۷۷).<ref> [[لیلی انور]]، ملک‌جان نعمتی ص ۲۵</ref><ref> [[ژان دورینگ]]، [[روح نغمات]] ص ۲۲ </ref>

حاج نعمت‌الله یکبار حدود ۲۵ سالگی با تجربه‌ای معنوی مواجه می‌شود اما به آن توجهی نمی‌کند، و به زندگی خود به روال معمول آن ادامه می‌دهد. در حدود سن ۲۸ سالگی، تجربهٔ عمیق معنوی دیگری سبب تحول درونی‌اش می‌شود. او به شدت بیمار می‌شود و در حالی که سایرین او را مرده می‌پنداشتند، در واقعه‌ای خود را در عالم بعد می‌بیند. در آن عالم، می‌بیند که چگونه طرز زندگانی‌اش دگرگون می‌شود. <ref> [[لیلی انور]]، ملک‌جان نعمتی ص ۲۶</ref> از آن به بعد، زندگی‌اش در مسیری تازه قرار می‌گیرد. بعد از این واقعه از فعالیت‌های دنیوی کناره می‌گیرد و جامهٔ درویشان بر تن می‌کند و تا پایان عمر به روزه و ریاضت و سلوک عارفانه، و همچنین تعلیم و تربیت حق‌جویان می‌پردازد. حاج نعمت‌الله گرچه در قید انتشار عقاید و الهاماتش نبود ولی با این وجود در آغاز تحول روحی‌اش، چند درویش جذب شخصیت او شدند و بدین ترتیب اولین حلقهٔ یاران تشکیل شد و این حلقه کم‌کم وسعت یافت به طوری که بعد از مدت کوتاهی قطب معنوی هزاران مرید در آن ناحیه شد و همچنین افراد بسیاری در محل زادگاهش او را قدیس می‌شماردند.<ref>[[دانشنامهٔ ایرانیکا]] ممبرادو، حاج‌نعمت‌الله جیحون‌آبادی </ref><ref>[[ژان دورینگ]]، [[روح نغمات]] ص ۲۲و ۲۴</ref>

حاج نعمت‌الله بعد از تحول روحی خود به کلی از تمامی وابستگی‌های دنیایی چشم پوشی کرد. او این روش را به درویش‌هایش هم انتقال داد. تأکید او همواره بر چشم‌پوشی از مال و منال و لذات دنیا بود و از آنها می‌خواست که به روح خود بپردازند. او زندگی‌اش را با چله‌های روزهٔ ریاضتی، گاه عبادات دستجمعی و غالب اوقات عبادات خصوصی و مراقبه، تعلیمات معنوی، زیارت و خدمت به خلقِ مداوم، بر اساس چهار رکن اساسیِ مرام اهل حق؛ پاکی، راستی، نیستی و ردآ سپری می‌کرد.<ref>برهان‌الحق، نورعلی الهی</ref> از دیدگاه حاج نعمت‌الله روح به این دنیا می‌آید تا برای زندگی ابدی‌اش در آن دنیا خود را آماده کند. توشه روح در عالم دبگر خدمت به خلق و کار نیکو در این دنیاست که با آن سرنوشت ابدی‌اش تعیین می‌شود. حاج نعمت‌الله با چنین بینشی عمدهٔ درآمد املاکش را در اختیار نیازمندان گذاشت. او به نیکی و خدمت به دیگران به هر شکل و صورتی، توجهی خاص داشت و می‌گفت:«مستمندان را باید دریافت، مشتاقان را باید یاری داد، و باید دعا برای رستگاری نوع انسان کرد. بر حقیقت باید گواهی داد، و جویندگان حقیقت را باید راهنمایی کرد.»او مدارا در مورد دین را وظیفهٔ خود می‌دانست.

حاج نعمت‌الله حدود ۲۰ اثر به زبان کردی و فارسی، نظم و نثر تألیف کرده‌است. در حال حاضر تنها شاهنامه حقیقت یا [[حق‌الحقایق]] که به زبان فارسی است در سال ۱۳۴۵ توسط انجمن فرهنگی فرانسه به همت [[هانری کربن]] خاورشناس و اسلام‌شناس فرانسوی منتشر شده‌است. <ref>[[دانشنامهٔ ایرانیکا|دانشنامهٔ ایرانیکاممبرادو]]ممبرادو،، حاج[[نعمت‌الله جیحون‌آبادی]]</ref> او در این کتاب شرح تاریخ ادیان و احوال انبیا و اولیا را از دیدگاه عرفانی خاص خود شرح داده‌است. علاوه بر این کتاب شامل پند و نصیحت و مناجات می‌باشد. شاهنامه حقیقت مشتمل بر ۱۵۰۴۲ بیت و پنج جزو است. حاج نعمت الله در جزو پنجم احوالات خاص خود را شرح می‌دهد.<ref> [[لیلی انور]]، ملک‌جان نعمتی</ref>

حاج نعمت الله بیشتر تألیفات خود را به زبان فارسی نگاشته‌است تا در دسترس افراد بیشتری باشد.<ref>[[دانشنامهٔ ایرانیکا]]، ممبرادو، حاج [[نعمت‌الله جیحون‌آبادی]] </ref>

[[رده:شاعراناهل کردحق]]

[[رده:درگذشتگان ۱۹۱۹ (میلادی)عرفان]]

[[رده:شاعران اهل حقکرد]]