در دههٔ اول سالهای [[۱۹۰۰ (میلادی)]]، فردریک گولاند هاپکینز ([[Frederickفردریک Gowland Hopkinsهاپکینز]])- دانشمند انگلیسی - به موضوع جالبی دست یافت: او مخلوطی از انواع ه[[یدراتهای کربن]]، [[چربی]]ها، [[پروتئین|پروتئینها]] و [[نمک|نمکها]] را- که همگی برای یک زندگی سالم ضروری هستند- به یک گروه از موشها خورانید. چند هفته بعد مشاهده کرد که موشها همگی مرده‌اند. ولی گروه دیگر موشها که در همان مدت دقیقا همان مخلوط غذایی را همراه با مقدار بسیار کمی شیر خورده بودند، زنده مانده بودند. بنابراین نتیجه گرفت که شیر ظاهراً موادی دارد که برای زنده ماندن و رشد موشها لازمند. ما امروزه می‌دانیم که این مواد ضروری، [[ویتامین|ویتامینها]] هستند.
