'''کارکیا میرزا علی''' (متولد ۸۴۷) شاه [[کیاییان|کیایی]] [[بیه پیش]] بود. او پسر [[کارکیا سلطان محمد اول]] بود و پس از درگذشتفوت او در ۸۸۳ به حکومت رسید. در دوره حکومت او [[شاه اسماعیل یکم]] هشت، سالهبنیانگذار بودسلسله که[[صفوی]] در هشت سالگی به لاهیجان،[[لاهیجان]]، پایتخت کیاییان آمد.
اسماعیل تا آن زمان آموزه‌هایاز آموزش شیعی نداشتبی ومیبهره توانبود گفت که وارثو افکارپیرو طریقت غالیگرانه[[غالیان|غالیانه]] پدرش [[شیخ حیدر]] بود. که هنگامموقع کشته شدن پدرش، شیخ حیدر، او یک سال بیشتر نداشت و مادرش [[حلیمه (مارتا)|عالم شاه بیگم]] [[مسیحی]] به شمار می‌رفتبود. برادرانش نیز به دلیل خویشاوندی با ترکمانان سنّی مذهب [[آق قویونلو،قویونلو]]، از مذهب آنان یعنی تسنن پیروی می‌کردند.
آموزه‌های شیعی اسماعیل از لاهیجان آغازشروع شد و مهمترین و مؤثرترین نقش را در آموزش شیعی او داشته‌است. اسماعیل هنگام ورود به لاهیجان هشت ساله و برای فرا گیریگرفتن آماده بود. مورخین [[عثمانی]] نیز بر این گفتهموضوع تأکید کرده‌اند، از جمله صاحب اخبارالدول نوشته که رافضیان [شیعیان] گیلان عمل رفض را به اسماعیل آموختند. نویسنده اخبارالدولاو معتقد است که راه و رسم دیرین مشایخ صفویه متناسب با عقیده اهل سنّت متناسب بوده اما تعلیمات سادات آل کیا موجب شده تا اسماعیل با عدول از باورهای صوفیانه به باورهای شیعی گرایش پیدا کند. کارکیا میرزا علی، [[شمس الدین لاهیجی]] راکه عالمی برجسته در مذهب شیعی به شمار می‌رفت برای آموزش دادن به اسماعیل برگزیدانتخاب کرد و به گفته [[روملو]]، شمس الدین لاهیجیاو قرائت قرآن را به اسماعیل آموخت. این معلّم چنان تأثیری بر اسماعیلاو گذاشت که بنیانگذار سلسله صفویاو پس از جلوسرسیدن به سلطنت بی درنگفوراً او را به صدارت برگزید و به گفته [[خواندمیر]]، «تمام موقوفات مملکت را در اختیار شمس الدین لاهیجی قرار داد و شمس الدین ابواب دین پروری گشاد». جمله اخیر می‌تواند به معنی تبلیغ آیینشیعه شیعی از سویتوسط شمس الدین لاهیجی در آغاز سلطنت شاه اسماعیل بوده باشد. صدر در دوره صفویهصفوی رئیس نهاد مذهبی بود و قدرت او از تشکیلات سیاسی سرچشمه می‌گرفت. در دورةدوره صفویان نخستین، صدر و دیگر اعضاءاعضای طبقات مذهبی امور نظامی را اداره می‌کردند. از این گفته هم می‌توان استنباط کرد کهگفت تأثیر شمس الدین لاهیجی به عنوان معلم شاه اسماعیل چنان زیاد بوده که او را در امور دین و امور نظامی دخالت داده‌است.
