آرایه‌ای تکراری از عنصرهای پراشان، مانند روزنه‌ها یا مانع ها، که اثر آن‌ها ایجاد تغییرات تناوبی در فاز، دامنه یا هر دوی آن‌ها در یک موج خروجی است، یک توری پراش نامیده می‌شود. به طور عمومی‌تر هر ویزگی اپتیکی که در ساختار ماده تکرار شود، توری را تشکیل می‌دهد. ابتدا بهترین ابزارها در واقع مجموعه‌ی چند شکافی بودند که معمولا از یک شبکه‌ی سیم نازک یا نخ که به دور شکاف‌ها پیچیده شده بود، تشکیل شده بود. یک پیکربندی چندشکافی، توری تراگسیل دامنه نامیده می‌شود. نوع متداول‌تر توری تراگسیل از راه خط کشی یا پدیدآوردن خراش‌های موازی در روی یک سطح شیشه‌ای تمیز و تخت، ساخته می¬شود. هر یک از این خراش‌ها به عنوان یک چشمه‌ی نور پراکنده به کار می‌رود و مجموع آن‌ها آرایه‌ای منظم از چشمه‌های خطی تشکیل می‌دهند. هنگامی که توری کاملا شفاف باشد، به طور که مدولاسیون دامنه چشم‌پوشیدنی باشد، تغییرات منظم در ضخامت توری در عرض آن یک مدولاسیون فاز ایجاد می‌کند و در این صورت یک توری تراگسیل فاز خواهیم داشت.
هنگامی که نور به توری پراش برخورد می‌کند، پراشیده می‌شود و پس از عبور از توری می‌توان طرح تداخلی موج نور را روی پرده مشاهده کرد. این طرح تداخلی چندگانه که حاصل از تداخل نور در شکاف‌های بسیار زیاد توری است، باعث به وجود آمدن قله‌های شدتی روی پرده می‌شود که مکان این قله‌ها در نمودار شدت بر حسب فاصله از نوار مرکزی قابل مشاهد است.
