حالت طبیعی (بیوشیمی): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mrmowji (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Mrmowji (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴:
== پروتئین ها ==
در حالی که تمامی مولکول های پروتئین با زنجیره های ساده و بدون انشعاب از اسید آمینه ها شروع می شوند، وقتی کامل می شوند، شکل های سه بعدی خیلی خاصی را به خود می گیرند؛ آن شکل نهایی، که به عنوان [[ساختار سوم]] شناخته می شوند، شکل تا شده ای است که دارای کمترین میزان [[انرژی آزاد ترمودینامیکی|انرژی آزاد]] می باشد. همین ساختار سوم پروتئین که به صورت تا شده می باشد، پروتئین را قادر به اجرای وظایف زیستی اش می سازد. در حقیقت، تغییرات در شکل پروتئین ها، منشا اولیه ی چندین بیماری [[انحطاط اعصاب]] می باشد، از جمله بیماری هایی که توسط [[پریون]]ها و [[آمیلوید]]ها بوجود می آیند (مانند [[جنون گاوی]]، [[بیماری کورو]] و [[بیماری کروتزفلد جاکوب]]).
تعداد زیادی از [[آنزیم]]ها و پروتئین های غیرساختاری دیگری، بیشتر از یک حالت طبیعی دارند، و با تبدیل بین این حالت ها عمل می کنند یا دستخوش تنظیمات می شوند. با این حال، "حالت طبیعی" تقریبا به طور انحصاری برای یک حالت و معمولا برای متمایز ساختن پروتئین های [[تاشدگی پروتئین|تا شده]] از پروتئین های [[واسرشتن|تغییر شکل داده شده]] یا پروتئین های باز شده به کار می رود. در متون دیگر، شکل تا شده ی یک پروتئین بیشتر به [[ترکیب]] یا ساختار طبیعی آن اشاره دارد.
پروتئین های تا شده و باز شده، اغلب به سادگی با بررسی حل پذیری آن ها در آب، تشخیص داده می شوند، چرا که پروتئین های زیادی پس از تغییر شکل دادن حل ناپذیر می شوند. پروتئین ها در حالت طبیعی، ساختار ثانویه یا ساختار دومی را تعریف خواهند کرد که می تواند به صورت طیفی، با [[رنگ‌تابی دورانی]] و با [[Nuclear magnetic resonance spectroscopy of proteins|NMR]] تشخیص داده می شوند.
 
 
== منابع ==