اسفار بن شیرویه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
رده:تاریخ گیلان افزوده شد با استفاده از وپ:رده‌ساز
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱:
'''اسفار بن شیرویه''' فرماندهی نظامی از [[لاهیجان]] در [[گیلان]] بود. در اوایل قرن چهارم هجری، پس از سقوط سیطره خلیفه بر شمال غربی ایران، او سهمی زودگذر از قدرت در تبرستان،[[تبرستان]]، [[دیلم]] و سرزمینهای در طول لبه جنوبی کوههای البرز داشت. بنا بر [[حمزه اصفهانی،اصفهانی]]، او از قبیله گیلی[[گیل]]ی ورداد آوندان برخاسته بود. او در نزاع بر سر کنترل تبرستان در پی مرگ حاکم علوی آن [[حسن بن علی الاطروش]] ناصر للحق در 304 مشهور شد؛ در این نزاعها حسن بن قاسم ([[داعی صغیر]]) نهایتاً پیروز شد. این همان دوره ای بود که سامانیان تلاش می کردند قدرتشان را بسوی شرق از خراسان به ایالات حاشیه خزر گسترش داده با شیعه زیدی آنجا بجنگند و از تسنن علیه آن حمایت کنند. افسار در این زمان به عنوان مخالف و رقیبی برای قدرت رهبر دیلمی [[ماکان کاکی]] و در اتحاد با محمد بن مظفر محتاجی سپهسالار سامانی در خراسان بر می خیزد. او توانست تنها برای مدتی تبرستان را از علویان بگیرد ولی در پی آن از سوی امیر [[نصر بن احمد سامانی]] به عنوان فرماندار [[گرگان]] منصوب شد. او به کمک دیگر سرباز جویای نام گیلانی، [[مرداویج |مرداویج بن زیار]] موفق شد حکمرانی داعی [[حسن بن قاسم]] را شکست داده و سرکوب کند.
 
افسار دیگر کنترلش را بر ری، قزوین و دیگر بخشهای جبال، ابتدا در ظاهر به نمایندگی از سامانیان و سپس به عنوان حکمرانی مستقل مستقر کرده بود و نشان سلطنت ری را در مخالفت با امیر نصر و المقتدر،[[المقتدر]]، خلیفه عباسی استفاده می کرد.
گفته شده او در [[قزوین]] بسیاری از ساکنین را قتل عام کرده، بازارها را سوزانده ، مؤذنین را کشته، مساجد را نابود کرده، و برپایی نماز را ممنوع کرده (این آخری نشان می دهد که افسار مسلمان نبوده بلکه ملی گرایی بوده که از سلطه عربها متنفر بوده و امیدوار بوده یک امپراطوری ایرانی را احیا کند)؛ او بعداً بر همه از جمله تجار خارجی در قزوین مالیات اعمال کرد، که مبلغ عظیمی شد. افراط او منجر شد نایب سابقش مرداویج تصمیم به حذف او بگیرد. مرداویج با [[محمد بن مسافر]] حاکم [[مسافریان|مسافری]] یا [[سالاریان|سالاری]] طارم، همپیمان شد و افسار تا خراسان تعقیب شد و مجبور شد گنجی را که در قلعه الموت در دیلم مخفی کرده بود را رها کند. افسار در پی رسیدن به بیهق با امید نجات دادن گنجش در الموت بازگشت ولی در طالقان بین قزوین و زنجان احتمالاً در 319 اسیر مرداویج و کشته شد.
 
==منابع==