اهمیتی به ما نمی‌دهند: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: مرتب‌سازی رده‌ها؛ زیباسازی
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۳۹:
در آمریکا بسیاری از رسانه‌ها این اثر را ترانه‌ای [[یهودستیزی|یهودستیزانه]] نامیدند و با آن برخورد تندی داشتند و خواستار عذرخواهی جکسون و ضبط مجدد و تغییر متن شعر آن شدند. جکسون نیز در جواب گفت که این اتهامات بر اثر تفسیر نادرست و شاید غرض‌ورزانهٔ برخی منتقدان به وجود آمده‌است وگرنه موضوع این ترانه، ناهنجاری‌های اجتماعی است.
 
هر دو [[نماهنگ|نماهنگی]]ی که برای این ترانه ساخته شد توسط [[اسپایک لی]]، کارگردان نامزد جایزهٔ [[اسکار]] کارگردانی شد. اولین نماهنگ در دو نقطه از کشور [[برزیل]] فیلم‌برداری شد: یکی در [[دونا مارتا]] از محله‌های فقیرنشین شهر [[ریو دوژانیرو]] و دیگری در شهر [[سالوادور]]. به دلیل آن که این شهرها نامزد میزبانی [[بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۴|مسابقات المپیک ۲۰۰۴]] بود، بعضی مقامات دولتی برزیل اعتقاد داشتن اگر جکسون این نماهنگ را بسازد، واقعیت فقر و تنگدستی‌ای که در شهر دونا مارتین حکمفرما است را نشان خواهد داد و این در افکار عمومی تأثیر خواهد گذاشت به همین دلیل فیلم‌بردای نماهنگ از طرف فرمانداری ریو دوژانیرو به مدت ۲۰ روز متوقف شد ولی در نهایت فیلم‌برداری انجام شد. اما در مقابل، ساکنان این منطقه خوشحال بودند زیرا می‌دانستند مشکلاتشان توسط جمعیت گسترده‌ای قابل مشاهده خواهد بود. نماهنگ دوم هم در یک زندان فیلم‌برداری شد و تصاویری از نقض [[حقوق بشر]] توسط دولت‌ها و گروه‌های تندرو را نمایش داد.
 
این آهنگ در تمام کشورهای اروپایی در بین ۱۰ اثر برتر قرار گرفت و در آلمان به مدت سه هفته شماره ۱ شد. اما رادیوها و رسانه‌های آمریکا علاقه‌ای به پخش آن نداشتند و مدتی نیز آن را تحریم کردند. اما با این وجود در رتبهٔ ۳۰ جدول [[۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد]] آمریکا و رتبهٔ ۱ جدول ۱۰۰ آهنگ داغ [[آراندبی]] بیلبورد آمریکا قرار گرفت.
خط ۸۴:
 
[[رده:آهنگ‌های انگلیسی‌زبان]]
[[رده:ترانه‌های ۱۹۹۵ (میلادی)]]
[[رده:ترانه‌های اعتراضی]]
[[رده:ترانه‌های مایکل جکسون]]