زبان فارسی میانه: تفاوت میان نسخه‌ها

 

Hāmōč=آموز

 

Hāmōčkar=آموزگار

 

Tāpīstān=تابستان

 

=== صفت ===

 

صفت در زبان پهلوی سه حالت دارد: مطلق، برتر، برترین

 

Zarrēn= زرین

 

صفت و موصوف و مضاف الیه نیز با واسطه (ī) بجای کسره فارسی می‌آید.

 

در گذشته و کلماتی مانند خواهر خوراک... خوانده می‌شد

 

گاهی اوقات صفت پیش از فعل بیاید در این صورت حرف اضافه می‌شود

 

(Ān īh īk)

 

mart īh= مردی

 

این واژه در واژه‌های بسیاری بویؤه در نام شهرها و روستاها هنوز جاری است مثل گیلان یعنی محل منسوب نژاد گیل.

 

=== قید ===

 

Dātīhā= قانونی

 

این پسوند (ایها) برای ساختن قید هنوز بکار می‌رود:

 

Rāstēn راستین =

 

ضمیر(کلمه ایست که جای فاعل می‌آید در شوند تکرار آن)

 

ōyšān= ایشان

 

ضمایر متصل درست همانند فارسی است. (م ت ش......)

 

اگرت سعادتی هست که زنده دل بمیری به حیاتی اوفتادی که در آن فنا نباشد

 

Humta-Huxta-Xvarašta

 

۲-به ضمیر نسبی (ای) آن کس که – که- انکه-

 

که در این جمله ضمیر نسبی (ای) چسبیده‌است اما در جمله زبان فارسی ضمیر بعنوان شناسه به فعل دیدن چسبیده‌است.

 

۳-به ضمیر (کی) کدام که

 

ضمیر او جمع می‌شود ایشان

 

ضمایر استفهامی------------> (کی-که- چه- چی – کدام-)

[[رده:زبان فارسی]]

[[رده:زبان‌های ایرانی میانه|پارسی میانه]]

[[رده:زبان‌های مرده|پارسی میانه]]

[[رده:زبان‌های منقرض‌شده آسیا]]