اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Majidk57 (بحث | مشارکت‌ها)
جز ویرایش با ابرابزار
Majidk57 (بحث | مشارکت‌ها)
جز ویرایش با ابرابزار
خط ۵۶:
 
''[[الله]]'' نام ویژهٔ خدای یکتا در [[قرآن]] و نوشتارهای اسلامی است. با این حال فارسی‌زبانان معمولاً از واژهٔ ''[[خدا]]'' استفاده می‌کنند.
به باور مسلمانان خداوند در اسلام به زبان اصلی که همان زبان عربی فصیح (زبان قرآن) است ۱۰۰۱ نام دارد که یک نام خداوند، [[اسم اعظم]] است. بیشتر اسامی خدا، در اسلام، نشان‌دهندهٔ برتری مطلق است.<ref>هادی، سبزواری معروف به [[ملا هادی سبزواری]] . شرح الاسماء الحسنی (شرح دعای جوشن کبیر. مقدمه صفحه ۲۳ [http://www.adinebook.com/gp/product/9640337153 صفحه اختصاصی]</ref>.
 
شناخت خداوند اصلی ترین باور مسلمانان است و همین موضوع است که این دین را در میان سایر ادیان ابراهیمی متمایز ساخته. خلاصه باور مسلمانان به خدا را می‌توان در جمله‌ای از قرآن دید <ref>مکارم شیرازی ناصر. تفسیر نمونه ج ۲۰ص ۳۶۶</ref> که در آن گفته می‌شود:
<blockquote> {{متن قرآن|ِ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیر|ترجمه=هیچ چیز همانند او نیست و او شنوا و بیناست|سوره=۴۲|آیه=۱۱ }} </blockquote> که در [[تفسیر]] آن از [[علی بن ابی طالب]] نقل شده که آن را توصیف قابل قبول خدا دانسته‌است <ref> قمی، محمد بن محمدرضا. تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب. سازمان چاپ وانتشارات وزارت ارشاد اسلامی. تهران. ۱۳۶۸ ج۸ ص ۳۵۳ (عن علیّ- علیه السّلام- یقول فیه- و قد سأله رجل عمّا اشتبه علیه من الآیات فی هذه الآیة-:{{متن قرآن|ِ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیر|ترجمه=هیچ چیز همانند او نیست و او شنوا و بیناست|سوره=۴۲|آیه=۱۱ }}
:لا یحیط الخلائق باللّه- عزّ و جلّ- علما، [إذ هو] - تبارک و تعالی- جعل علی أبصار القلوب الغطاء، فلا فهم یناله بالکیف، و لا قلب یثبته بالحدود. فلا تصفه إلّا کما وصف نفسه. لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ</ref> و مفسرین هم به تبعیت از وی گفته‌اند : «این جمله در حقیقت پایه اصلی شناخت تمام صفات خدا است که بدون توجه به آن به هیچیک از اوصاف پروردگار نمی‌توان پی برد» <ref>مکارم شیرازی ناصر. تفسیر نمونه ج ۲۰ ص ۳۶۶</ref>
 
=== شهادتین ===
خط ۱۰۸:
در جوانی، بدلیل امانتداری، او را به ''محمد امین''، خطاب می‌کردند. گروهی از جوانان قبایل ده‌گانه مکه، درصدد برآمدند تا با ایجاد گروهی از پاسبان‌های داوطلب، اجازه ندهند تا حق ستم دیدگان توسط ستمکاران، پایمال شود. نام پیمان این نیروی داوطلب، '''حلف الفضول''' (پیمان جوانمردان) بود و محمد، از موسسان آن، به شمار می‌رفت. محمد، به این موضوع که در جوانی، در چنین نیرویی، عضویت داشته‌است، افتخار می‌کرد.<ref>شریعتی (۱۳۴۷)، ص ۱۴۲</ref>
 
[[خدیجه]] نخستین کسی بود که به وی ایمان آورد و پس از وی، [[علی بن ابیطالب]] و شیعیان بر این باورند که طبق اسناد و مدارک مو جود حضرت محمد بار‌هابارها در معرض عموم علی ابن ابی طالب را به عنوان جانشین خود انتخاب کرده که از مهمترین این اسناد می‌توان به زمان دعوت از نزدیکان(اشیرت الاقربین)و به آخرین سفر حج در غدیر خم اشاره کرد که در آن زمان حتی عمرو ابوبکر و... با علی بیعت کردند.<ref>مستدرک حاکم جلد ۳ صفحه ۱۳۶(قال رسول الله:اولکم ورودا علی الحوض اولکم اسلاما علی بن ابی طالب)</ref><ref>تاریخ بغداد جلد ۲ صفحه ۸۱</ref><ref>مسند احمد جلد ۵ صفحه۲۶ (قال رسول الله:إنه لأول اصحابی إسلاما او اقدم امتی سلما)</ref><ref>علامه امینی [[الغدیر]] جلد۳ صفحه۲۲۰</ref> و نیز گفته می‌شود که جعفر ابن ابوطالب، [[زید]] (تنها مسلمانی که بجز محمد، نامش در [[قرآن]] آمده‌است.)، [[ابوذر غفاری]] و ابوبکر از زمره دیگر نخستین ایمان آورندگان به اسلام هستند{مدرک معتبر}.<ref>[http://www.islamicecenter.com/ketaabkhaaneh/taarikh_islam_aaqaaz_hejrat/taarikh_islam_aaqaaz_hejrat_davaani_08.html#f3 مرکز تعلیمات اسلامی واشنگتن - پس از بعثت پیغمبر]</ref> محمد تا سه سال پس از بعثت، دعوت خود را آشکار نکرد. اولین گروهی که محمد آن‌ها را آشکارا به اسلام دعوت نمود، بستگان خویش، بودند.<ref>رجوع کنید به [[شأن نزول]] ذیل [[قرآن]] [[کریم]] سوره [[شعراء]] [[آیه]] ۲۱۴</ref> پس از آن، به کوه صفا رفت و تمام [[قریش]] را به اسلام دعوت نمود.<ref>[http://www.islamicecenter.com/ketaabkhaaneh/taarikh_islam_aaqaaz_hejrat/taarikh_islam_aaqaaz_hejrat_davaani_09.html#f3 دعوت اشکارا محمد از بنی‌هاشم و قریش]</ref>
 
پس از مدتی، سران قریش تصمیم به مقابله با وی گرفتند. اولین اقدام آن‌ها گفتگو با [[ابوطالب]] بود.<ref>[http://www.islamicecenter.com/ketaabkhaaneh/taarikh_islam_aaqaaz_hejrat/taarikh_islam_aaqaaz_hejrat_davaani_09.html#f6 عکس‌العمل قریش نسبت به دعوت پیغمبر]</ref><ref>تاریخ یعقوبی - جلد ۱ ص ۱۴</ref><ref>کامل ابن اثیر - جلد ۲ ص ۴۲</ref> سران قریش پس از آنکه کمک خواستن از ابوطالب را بیهوده دیدند، تصمیم به یاری جستن از [[یهود]]یان [[مدینه]] گرفتند، ایشان، سه سؤال را برای پرسش از محمد، مطرح کردند و گفتند اگر وی، پاسخ را بداند، در پیامبری او شکی نیست، محمد، درست زمانی که سران قریش احساس پیروزی می‌کردند، پاسخ آن پرسشها را داد.<ref>[http://www.islamicecenter.com/ketaabkhaaneh/taarikh_islam_aaqaaz_hejrat/taarikh_islam_aaqaaz_hejrat_davaani_11.html#f5 یاری جُستن قریش از عالمان یهودی]</ref><ref>آیه ۲۳ [[سوره کهف]] در همین هنگام نازل شد و محتوای این آیه پیغمبر را به توکل دائمی به خداوند امر می‌کند.</ref>
خط ۱۸۰:
{{اصلی|شیعه}}
 
شیعیان بر این باورند که [[امام]] و جانشین [[محمد|پیامبر اسلام]] از راه [[نص]] شرعی تعیین می‌شود و امامت [[علی]]، نخستین امام شیعیان و دیگر [[امامت|امامان شیعه]] نیز از راه [[نص|نص شرعی]] ثابت شده‌است.<ref>[[قرآن]] [[کریم]] .[[سوره]] [[مائده]] [[آیه]] ۵۵ (إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ به ضمیمه حدیث مشهور غدیر که می‌توان آن را در منابع زیر جست:
:
* مسند احمد بن حنبل، ج۵/۵۰۱، حدیث شماره ۱۸۸۳۸، چاپ دار احیاء التّراث العربی، بیروت ـ ۱۴۱۴ هـ. ق.