عبدالقدیر آزاد: تفاوت میان نسخه‌ها

 

پس از خروج رضاشاه از کشور در شهریور ۱۳۲۰ تمامی زندانیان سیاسی آزاد شدند و عبدالقدیر آزاد نیز میان آنان بود. او دوباره مجوز انتشار روزنامه‌اش را کسب کرد و هر هفته سه شماره منتشر می‌کرد و رویکرد منتقدانهٔ پیشین خویش را ادامه داد. در سال ۱۳۲۵ که نخست‌وزیر وقت، [[احمد قوام]]، حزب سیاسی جدیدی به نام [[حزب دموکرات ایران (دههٔ ۱۳۲۰ شمسی)|حزب دموکرات ایران]] را تشکیل داد، آزاد به عضویت آن درآمد و از حوزهٔ سبزوار به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد. در ابتدا او از جمله نمایندگانی به حساب می‌آمد که از نخست‌وزیر وقت، قوام، حمایت می‌کرند اما اندکی بعد به سوی اپوزیسیون گرایش پیدا کرد و رسماً نخست‌وزیر را به زیر پا گذاشتن قانون متهم می‌کرد. آزاد در کابینهٔ بعدی نیز که توسط [[ابراهیم حکیمی]] شکل گرفته بود از جمله نمایندگان اپوزیسیون به حساب می‌آمد و حتی [[عبدالحسین هژیر]]—که جانشین حکیمی شده بود—را در مجلس به [[استیضاح]] کشاند. آزاد همین رویکرد را در قبال [[محمد ساعد]] نیز ادامه داد و از اعضای اپوزیسیون دولت در مجلس به شمار می‌آمد.