نعمت‌الله مکری جیحون‌آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

حاج نعمت الله حدود ۲۲ سالگی با دختر عموی خود سکینه خانم (‌۱۲۵۸۱۲۵۸- ۱۳۳۲) ازدواج کرد. حاصل ازدواج آنها هفت فرزند بود که تنها سه تن از آنها زنده می‌مانند: اولین فرزند [[نورعلی الهی]] (۱۲۷۴- ۱۳۵۳)، [[ملک‌جان نعمتی]] (۱۲۸۵- ۱۳۷۲) و مریم (۱۲۸۸- ۱۳۷۷).<ref> [[لیلی انور]]، ملک‌جان نعمتی ص ۲۵</ref><ref> [[ژان دورینگ]]، [[روح نغمات]] ص ۲۲ </ref>

حاج نعمت‌الله بعد از تحول روحی خود به کلی از تمامی وابستگی‌های دنیایی چشم پوشی کرد. او این روش را به درویش‌هایش هم انتقال داد. تأکید او همواره بر چشم‌پوشی از مال و منال و لذات دنیا بود و از آنها می‌خواست که به روح خود بپردازند. او زندگی‌اش را با چله‌های روزهٔ ریاضتی، گاه عبادات دستجمعی و غالب اوقات عبادات خصوصی و مراقبه، تعلیمات معنوی، زیارت و خدمت به خلقِ مداوم، بر اساس چهار رکن اساسیِ مرام اهل حق؛ پاکی، راستی، نیستی و ردآ سپری می‌کرد.<ref>برهان‌الحق، نورعلی الهی</ref> از دیدگاه حاج نعمت‌الله روح به این دنیا می‌آید تا برای زندگی ابدی‌اش در آن دنیا خود را آماده کند. توشه روح در عالم دبگر خدمت به خلق و کار نیکو در این دنیاست که با آن سرنوشت ابدی‌اش تعیین می‌شود. حاج نعمت‌الله با چنین بینشی عمدهٔ درآمد املاکش را در اختیار نیازمندان گذاشت. او به نیکی و خدمت به دیگران به هر شکل و صورتی، توجهی خاص داشت و می‌گفت:«مستمندان را باید دریافت، مشتاقان را باید یاری داد، و باید دعا برای رستگاری نوع انسان کرد. بر حقیقت باید گواهی داد، و جویندگان حقیقت را باید راهنمایی کرد.»او مدارا در مورد دین را وظیفهٔ خود می‌دانست.<ref>[http://www.hadjnemat.com وب‌گاه حاج نعمت‌الله جیحون‌آبادی] </ref>

== مراجعمنابع ==