ماروین هملیش: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز r2.7.2) (ربات: افزودن simple:Marvin Hamlisch |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
{{الگو:جعبه اطلاعات هنرمند موسیقی
| نام = ماروین هملیش
سطر ۴۱ ⟵ ۴۰:
== زندگینامه ==
هملیش در تاریخ ۲ ژوئن سال ۱۹۴۴ میلادی در بروکلین به دنیا آمده‌است و در ۷ سالگی به عنوان جوانترین دانش‌آموز مدرسه «جولیارد» به آموختن پیانو شروع کرد.
کارنامه این آهنگساز نیویورکی شامل ساخت موسیقی فیلم، رهبری ارکستر و تنظیم موسیقی از برادوی تا هالیوود و از سمفونی‌ها تا ترانه‌های موفق آر اند بی است.
او کارش را در موسیقی فیلم ابتدا با درامای «شناگر» اثر برت لنکستر در سال ۱۹۶۸ شروع کرد. خودش می‌گوید این کار پس از تحت تاثیر قرار گرفتن تهیه کنندة فیلم از نوازندگی پیانو وی در یک مهمانی به او پیشنهاد شد. هملیش (که جوانترین دانشجوی پذیرفته شده در مدرسة موسیقی منهتن بود) دوران ابتدایی شغل خود به عنوان آهنگساز فیلم را با کار در کمدی‌هایی همچون «موزها» (۱۹۷۱) به کارگردانی وودی آلن و انیمیشن «بزرگ‌ترین ورزشکار دنیا» (۱۹۷۳) از کمپانی دیزنی گذراند.
سال ۱۹۷۴ برای فیلم «آن طور که بودیم» برنده جوایز اسکار بهترین موسیقی و بهترین ترانه و برای فیلم «نیش» برنده اسکار بهترین موسیقی متن ترانه (اقتباسی) شد.
اقتباس او از ساخته [[اسکات جاپلین]] برای فیلم «نیش» بسیار مورد توجه قرار گرفت. در اواسط دهه ۱۹۷۰ این طور به نظر می‌رسید که همه نوازندگان پیانو، برگه نت «The Entertainer» را داشتند که ملودی اصلی این فیلم است.
هملیش در برادوی در ۱۹۷۵ برای نمایش محبوب «گروه خوانندگان» که مدت‌ها روی صحنه بود، برنده جایزه تونی همین طور جایزه پولیتزر شد. او موسیقی نمایش‌های «دختر خداحافظی» و «بوی خوش موفقیت» را هم ساخت.
او به دنیای موسیقی پاپ هم راه پیدا کرد و ترانه آر اند بی موفق «Break It to Me Gently» را برای آرتا فرانکلین نوشت. هملیش در ۱۹۷۴ برای «آن طور که بودیم» برنده جوایز گرمی بهترین هنرمند جدید و بهترین ترانه شد. این ترانه را باربرا استرایسند اجرا کرد.
[[File:MarvinHamlischByPhilKonstantin1.jpg|thumb]]
هنگامیکه در سال ۱۹۷۴ او سه اسکار را به خاطر بهترین آهنگ و بهترین امتیاز نمایشی برای «آن طور که بودیم» و همچنین اقتباس موسیقی اسکات جاپلین برای بهترین فیلم اسکار یعنی «[[نیش (فیلم)|نیش]]» دریافت نمود، یک شبه به چهره‌ای رسانه‌ای بدل شد.
در طی دهة ۷۰ هملیش اثرگذاری خود را هم در زمینة موسیقی فیلم و هم در موزیک عامه پسند ادامه داد. یکی از کارهای معروف او در این دوران آهنگ “Nobody Does It Better” در یکی از سری فیلمهای جیمز باند یعنی «جاسوسی که من را دوست داشت» در سال ۱۹۷۷ بود. این اثر که توسط کارلی سیمون اجرا شد سه هفته در رتبة دوم جدول موزیک پاپ ایالات متحده قرار داشت.
با اختصاص بخشی از زمان کاریش به موزیکالهای برادوی و بخشی دیگر به موسیقی فیلم، موفقیت‌های هملیش در در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ ادامه داشت. آخرین نامزدی اسکار برای او مربوط به سال ۱۹۹۶ می‌شود که به خاطر موسیقی “I Finally Found Someone” در کمدی رمانتیک «آینه دو چهره دارد» اثر دوست و همکارش [[باربارا استرایسند]] اتفاق افتاد.
هملیش هنگام مرگ رهبر ارکستر سمفونی در پیتسبورگ، میلواکی، دالاس، پاسادنا، سیاتل و سن دیگو بود و قرار بود همین سمت را در ارکستر فیلادلفیا به عهده بگیرد.
هملیش قرار بود به نشویل در ایالت تنسی سفر کند تا از نزدیک شاهد اجرایی جدید از موزیکال «پروفسور دیوانه» ساخته خودش باشد که اجلش مهلتش نداد.
== درگذشت ==
هملیش روز دوشنبه [[۶ ژوئیه]] [[۲۰۱۲ (میلادی)|۲۰۱۲]] در سن ۶۸ سالگی به صورت ناگهانی در پی یک بیماری کوتاه در لس‌آنجلس درگذشت.
== افتخارات ==
وی در طول دوران فعالیت خود به عنوان آهنگساز ۹ بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده‌است،
هملیش در دوران کاری خود تمام جوایز مهم را دریافت کرد، از جمله سه جایزه اسکار، چهار جایزه امی، چهار جایزه گرمی، یک جایزه تونی و سه جایزه گلدن گلوب.
هملیش یکی از سه آهنگسازی است که توانسته در مراسم‌های اهدای جوایز «اسکار»، «تونی»، «گرمی» و «امی» جایزه دریافت کند(ریچارد راجرز آهنگساز دیگری بود که این جوایز را برنده شده بود). همچنین این آهنگساز مطرح در سال ۱۹۷۵ میلادی نیز برای ساخت موسیقی نمایش «خط کر» (A Chorus Line) توانسته جایزه «پولیتزر» را دریافت کند و به همراه ریچارد راجرز تنها آهنگسازانی باشند که در تمامی ۵ مراسم مهم آمریکایی جایزه دریافت کرده‌اند.
۱۹۷۷ - نامزد [[جایزه بفتای بهترین موسیقی فیلم]] برای فیلم [[جاسوسی که مرا دوست داشت]]
هملیش همچنین جایزة پولیتزر را برای نمایش موزیکال برادوی به نام A Chorus Line در سال ۱۹۷۵ دریافت کرده بود.
== فیلمشناخت ==
برای تعدادی از مهم‌ترین فیلمهای هالیوود و برادوی آهنگ ساخت.
هملیش موسیقی بیش از ۴۰ فیلم را ساخت که برخی از آنها عبارتنداز:
{| class="wikitable"
سطر ۱۰۰ ⟵ ۱۱۴:
! یادداشت
|-
|۱۹۶۸
|«شناگر»
|The Swimmer
|
|-
|۱۹۶۹
|«[[پول را بردار و فرار کن]]»
|Take the Money and Run
|از وودی آلن
|-
|۱۹۷۱
|«»
|Kotch
|
|-
|۱۹۷۱
|«موزها»
|Bananas
|
|-
|۱۹۷۳
|«بزرگ‌ترین ورزشکار دنیا»
|The World’s Greatest Athlete
|
|-
|۱۹۷۳
|
|Save the Tiger
|اثر جک لمون
|-
|۱۹۷۳
|«آن طور که بودیم»
|The Way We Were
|
|-
|۱۹۷۳
|«[[نیش (فیلم)|نیش]]»
|The Sting
|
|-
|۱۹۷۷
|«جاسوسی که من را دوست داشت»{{-}}«جاسوسه‌ای که مرا دوست داشت»
|The Spy Who Loved Me
|
|-
|۱۹۷۸
|«همین موقع، سال بعد»
|
|
|-
|۱۹۷۸
|«قلعه‌های یخی»{{-}}«قصرهای یخی»
|Ice Castles
|
|-
|۱۹۸۰
|«[[مردم معمولی]]»
|Ordinary People
|ساخته [[رابرت ردفورد]]
|-
|
|«گمشده در ترجمه»
|Lost in Translation
|
|-
|۱۹۸۲
|«[[انتخاب سوفی]]»
|Sophie`s Choice
|با بازی [[مریل استریپ]]
|-
|۱۹۸۷
|
|Three Men and a Baby
|
|-
|۱۹۸۹
|«ولنتاین شرلی»{{-}}«شرلی ولنتاین»
|Shirley Valentine
|
|-
سطر ۱۴۵ ⟵ ۱۹۹:
|
|-
|۱۹۹۶
|«آینه دو چهره دارد»
|The Mirror Has Two Faces
|نامزد دریافت جایزه اسکار
|-
|۲۰۰۳
|«چگونه در ۱۰ روز یک مرد را از دست بدهید»
|How to Lose a Guy in 10 Days
|
|-
|۲۰۰۹
|«خبرچین!»
|The Informant!
|ساخته [[استیون سودربرگ]]
|}
== منابع ==
| |||