'''جزیره مینو''' از [[جزیره‌های ایران]] در استان [[خوزستان]] است. این جزیره در گذشته نام صلبوخ داشته و بین [[آبادان]] و [[خرمشهر]] واقع شده و دو شاخه اروندرود آن را فرا می گیردمی‌گیرد. این جزیره دارای ۱۰ متر ارتفاع از سطح دریاست و در فاصله ۱۰ کیلومتری [[خرمشهر]] است. بزرگترین قطر جزیره ۲/۶ کیلومتر و مساحت آن ۸/۱۷ کیلومتر مربع است. [[مینو شهر]]، شهر کوچکی است که در آن قرار گرفته استگرفته‌است و بزرگترین آبادی این جزیره استجزیره‌است. این شهر جمعیتی در حدود ۱۲،۰۰۰ نفر دارد. این شهر تفریح گاهی برای مردم آبادان و خرمشهر به حساب می آیدمی‌آید. کشاورزی و پرورش دام در این جزیره جایگاه خاصی دارد. در جزیره مینو ۵ نهر جریان دارد که دو تای آن هاآن‌ها از رود جرف و سه تای آن هاآن‌ها از [[اروندرود]] منشعب می شوندمی‌شوند. این جزیره از معدود نقاط جهان است که آبیاری بوسیله [[برکشند]] و [[فروکشند]] آب انجام می شودمی‌شود و به وسیله ایوسیله‌ای نیاز نیست. این جزیره سراسر از نخلستان پوشیده شده که محیط زیست مناسبی برای زیست پرندگان مهاجر است. همچنین نیزارهای انبوه آن پناهگاه حیوانات وحشی مانند [[گراز]] است.. .بسیاری از ساکنان مینو را اعراب تشکیل می دهندمی‌دهند و به همین سبب، زبان رایج مردمان شهر عربی است. گذر از آب اروند و دیدار اقوام، بزرگترین دلمشغولی مردمان دو سوی مرز را شکل می دهدمی‌دهد.<ref>{{یادکرد وب| نشانی =http://hamshahrionline.ir/news-39597.aspx| عنوان = آشنایی با جزایر ایرانی خلیج فارس | ناشر = همشهری آنلاین}}</ref>
== جمعیت ==
بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن (۱٬۳۱۳خانوار) ۶٬۳۷۲نفر
بوده استبوده‌است.<ref>[http://www.sci.org.ir/content/userfiles/_census85/census85/natayej/abadifil/06.xls درگاه ملی آمار]</ref>
