هانس-گئورگ گادامر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هانس-گئورگ گادامر''' {{آلمانی|Hans-Georg Gadamer}} {{تتم|۱۱ فوریه|۱۹۰۰||۱۳ مارس|۲۰۰۲||م}} [[فیلسوف]] برجستهٔ [[آلمان|آلمانی]] در [[فلسفه قاره‌ای|سنت قاره‌ای]] و نویسندهٔ اثر مشهور [[حقیقت و روش]] (۱۹۶۰) بود.

 

گادامر از پیشگامان [[هرمنوتیک#هرمنوتیک فلسفی|هرمنوتیک فلسفی]] است. آن زمان که [[شلایرماخر]] به شیوه‌ای تاثیر گرفته از [[کانت]] رسالت [[هرمنوتیک]] را از تعیین دستورالعمل‌هایی برای فهم به کشف شرایط عامی که اساسا فهم را امکان پذیر می‌سازد تغییر داد تصوری تازه از هرمنوتیک حاصل شد.

 

 

گادامر هرمنوتیک را فلسفی کرد و آن را به کمال رساند. او آن را از [[نظریه ادبی]] جدا کرد. اگر نظریه ادبی را به قاعده در آوردن تاویل به مفهومی عام از ادبیات باشد در این صورت هرمنوتیک گادامر نظری یا نظرپردازانه نیست.

 

 

از نظر گادامر فهم اثر [[تاریخ]] است و در نهایت نوعی فعل نیست بلکه انفعال است. گادامر می‌گوید که [[علم]] تاریخی ارزش شناختی دارد اگرچه قاعده مدار نیست.

 

 

از نظر گادامر ذوق و نبوغ از قواعدی که پیشاپیش ایجاد و تثبیت شده پیروی نمی‌کنند و از خود قواعدی بر جای نمی‌گذارند.

 

 

گادامر اشاره کانت در کتاب [[نقد قوه حکم]] را برای نظریه استعاره از عمیق‌ترین اشارت می‌داند که طبق آن [[استعاره]] اصولاً دو محتوا را به هم مانند نمی‌کند بلکه تامل را ورای موضوعی متفاوت انتقال می‌دهد مفهومی که چه بسا هیچ شهودی به طور بی واسطه با آن منطبق نباشد.

 

 

گادامر تعارض مطلق بین سنت و [[عقل]] را نمی‌پذیرد اما معتقد است که نیروی حقیقی اصول [[اخلاق|اخلاقی]] مبتنی بر سنت است. او می‌گوید که این اصول به راحتی اختیار نمی‌شوندو توسط بصیرتی آزاد پدید نمی‌آیند و بر دلایل عقلی استوار نیستند.

* [[هرمنوتیک]]

 

* [http://bashgah.net/pages-3800.html باشگاه اندیشه]

 

== منابع ==

* وایسنهایمر، جوئل (۱۳۸۱)، ''هرمنوتیک فلسفی و نظریه ادبی: مروری بر آراء گادامر در گستره هرمنوتیک''، ترجمهٔ مسعود علیا، انتشارات ققنوس، تهران.

 

{{ترتیب‌پیش‌فرض:گادامر}}

 

[[رده:زادگان ۱۹۰۰ (میلادی)]]